Deadpool 2

Genre: Actiekomedie | Duur: 1u59 | 2018 | Release: 16 Mei 2018 | Land: VS | Regie: David Leitch | Cast: Ryan Reynolds, Josh Brolin, Morena Baccarin, Julian Dennison, Karan Soni, Leslie Uggams, Brianna Hildebrand, Zazie Beetz, Bill Skarsgård, Eddie Marsan, T.J. Miller

We spraken destijds al de hoop uit dat de ploeg achter Deadpool bij een sequel iets meer durf aan de dag zou leggen, waarmee we vooral bedoelden dat ze creatiever uit de hoek mochten komen. In Deadpool 2 gaat men minder terughoudend voor ranzige humor en grof geweld, maar dat blijkt deze film er eigenlijk amper beter op te maken.  

Dit tweede avontuur rond de verminkte, onsterfelijke superheld Wade Wilson biedt zich aan met een ongelooflijke zelfzekerheid. Elke grap en elke actiescène ontwikkelen zich vanuit de gegarandeerde enthousiaste respons van de kijker, waardoor de film al snel een vermoeiende opeenstapeling wordt van knallen, schieten en slaan, bestrooid met cynische oneliners, voortdurende referenties en meta-tussenkomsten die ons eerlijk gezegd iets te vaak aan The Naked Gunkomedies deden denken. Men weet wat de kijker wil, blijkbaar, en geeft hen dan ook precies dat: grotesk geweld, spectaculaire actie en extreme humor. Wie iets meer of iets anders verwacht, had beter moeten weten. Maar is dit niet allemaal een tikkeltje goedkoop?

Ryan Reynolds is alweer enorm in zijn sas maar ook zijn vertolking barst van de pretentie, vanuit de aanname dat de zalen plat zullen gaan voor elk van zijn brute opmerkingen en het toch lichtjes overdreven gemak waarmee hij allerlei vage figuren afslacht. Zonder de zedenpreker te willen uithangen: wat is het verschil tussen de sadistische moordpartijen in Deadpool 2 en het gruwelijke bloedvergieten in Von Trier’s nieuwste, The House That Jack Built? Dat Von Trier zich daar voor moet verantwoorden en het woord folterporno valt, terwijl hier de met een sardonisch genoegen omgebrachte doden niet te tellen vallen?

Deadpool 2 blijft een alternatief voor wie de Avengerfilms te ernstig, te saai of te braaf vindt, maar finaal gezien is dit eveneens amusement dat weinig om het lijf heeft en waarbij je ondanks hier en daar een leuke vondst evenmin kan spreken van de betere popcornfilm, die al helemaal niet zo gevat, grappig of spectaculair is als hij zelf meent te denken.