Viceroy' House

Voor de Brits-Indische filmmaakster Gurinder Chadha is Viceroy’s House een passieproject. Dit historisch drama is dan ook op alle vlakken welgemeend maar houdt zich te keurig aan geplogenheden van het genre om echt interessant te zijn.

Centraal staat Louis Mountbatten, een Britse edelman die na W.O. II van zijn overheid de opdracht krijgt Indië te begeleiden naar zijn onafhankelijkheid. Geen evidente taak in een land dat drie godsdiensten kent en na de Britse overheersing vooral verdeeld lijkt. Aan de onderhandelingstafel zitten dus heel wat partijen. De titel van de film verwijst echter naar het paleis waar Mountbatten verblijft, dat met zijn personeelsbestand van honderden als mini-maatschappij fungeerde waarin de conflicten binnen het land zich op kleinere schaal manifesteerden onder de werknemers.

Door te focussen op een aantal menselijke verhalen - waaronder een slaapwekkende romance tussen een hindoe en een moslim – gaat de kracht van de geschiedkundige gebeurtenissen wat verloren. De individuele belevingen maken nergens het onmenselijke drama voelbaar dat op het Mountbattenplan volgde – de grootste vluchtelingenstroom ooit – en bovendien kiest Chadha voor makkelijk verteerbaar drama en gepolijste tragiek. Gillian Anderson is erg sterk als Lady Mountbatten, maar de meeste scenes worden door een zekere theatraliteit eentonig gemaakt. Ook de beeldvoering, muziek en montage zijn opvallend conventioneel.

Te conventioneel drama dat de tragiek van de gebeurtenissen onvoldoende voelbaar maakt.

Finaal gezien is dit lang geen vervelende, maar wel eenzijdige kijk op een belangrijke historische gebeurtenis. De epiloog die de connectie van de regisseur onderstreept met het onderwerp, is aangrijpend maar toont ook net aan dat al het voorgaande ons wat vrijblijvend werd voorgezet.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de