De Premier

Erik Van Looy heeft met zijn bescheiden vakkundigheid in het verleden al op onze waardering kunnen rekenen. Vlot, niet te simplistisch entertainment, met een zekere Hollywood-allure in beeld gezet, zo kun je films als De Zaak Alzheimer en Loft wel omschrijven. Dat De Premier een nogal dwaze en compleet ongeloofwaardige actieprent geworden is, valt dan ook een beetje tegen.

Al hadden we het van bij de synopsis kunnen weten natuurlijk: dat de premier van ons land gedwongen wordt de bezoekende Amerikaanse president te elimineren, vraagt al een enorme suspension of disbelief. Hoewel de film zich ontwikkelt als een spannend actiedrama, waarbij de kijker sterk meeleeft met de personages, volgen de onwaarschijnlijkheden zich op en neigt De Premier bij momenten naar het ridicule.

Dat je je beeldesthetiek leent van Amerikaanse blockbusters, hoeft geen probleem te zijn. De Premier oogt fijn gelikt en passend dynamisch. Maar moet de plot al even onwaarschijnlijk zijn als pakweg Olympus Has Fallen of Air Force One? We weten dat Van Looy zich graag laat inspireren door het betere Hollywoodwerk, maar hij zocht het dit keer bij iets te goedkope voorbeelden. De vermoeiende opeenvolging van enerzijds bloederig geweld en anderzijds zenuwslopende suspens, komt plat en gratuit over. De weinig subtiele score stampt het er allemaal nog eens flink in.

Gevaarlijk wankelend op de grens van het onwaarschijnlijke, doet De Premier goedkoop en gratuit aan.

We missen dan ook een degelijke, voelbare psychologische uitwerking. Dit genre vraagt misschien niet om personages van vlees en bloed, het voornemen van de makers om het scenario te laten teren op menselijk gedrag – zoals het geval was in D'ardennen – strandt op clichématige situaties en gecalculeerde sturing. Dat Charlotte Vandermeersch er maar al te vaak naast zit – Belgica toonde haar ook al niet op haar best – en een geveinsd laconieke Stijn Van Opstal vooral ergernis opwekt, helpt niet natuurlijk. Van Looy weet eigenlijk niet buiten de lijntjes te casten. Ook de presidente maakt nauwelijks indruk.

De zalen zullen vol lopen voor De Premier en een groot publiek zal smullen van de oppervlakkige, vlot wegkijkende actie. Maar zelfs vanuit de bereidheid de prent enkel op die popcornambitie te beoordelen, kun je moeilijk zeggen dat dit meer is dan een wel erg hol en flets product dat zijn complexe plot bovendien nog eens potsierlijk genoeg snel-snel afhandelt in de laatste vijf minuten.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de