Creed

Na zijn geslaagde debuutfilm Fruitvale Station, stapte de jonge regisseur Ryan Cooglar Hollywood binnen via de grote poort. Zijn eerste grote productie is namelijk niets minder dan een nieuwe episode in de Rocky Balboa-saga en binnenkort neemt hij ook de Marvelfilm Black Panther voor zijn rekening.

Rocky’s zoon leerden we al kennen in Rocky V en Rocky Balboa. In Creed maken we kennis met Adonis de zoon van Apollo Creed, Rocky’s grootste vriend én rivaal. Als weeskind groeide Adonis op in pleeghuizen en jeugdgevangenissen totdat de vrouw van Apollo hem adopteerde. Hoewel de erfenis van zijn vader als een schaduw over Adonis hangt, probeert hij toch in zijn vaders voetsporen te treden naar Philadelphia in de hoop dat Rocky hem wilt trainen.

De frisse wind die Ryan Coogler en acteur Micheal B. Jordan, die de rol van Adonis op zich neemt, laten waaien, heeft de saga deugd gedaan. Jordan bewijst nog maar eens dat hij een acteur is om in het oog te houden en zet een boeiend personage neer waar je als kijker oprecht voor juicht. De focus op Adonis betekent gelukkig niet dat Rocky op de achtergrond verdwijnt. De Italian Stallion heeft zijn eigen strijd die hij moet uitvechten en Stallone zet hier een opvallend doorleefde en emotionele prestatie neer waarvoor een verzilvering van zijn Oscarnominatie niet onverdiend zou zijn.

De frisse wind die Ryan Coogler en acteur Micheal B. Jordan laten waaien, heeft de saga deugd gedaan

Het weerzien met dit iconische personage zorgt natuurlijk voor een zekere nostalgie, vooral gezien Creed zich linkt aan de eerste twee Rocky-films. Maar gelukkig laat Coogler dit niet overheersen en laat hij de kijker op een speelse en vaak ontroerende manier herinneringen ophalen samen met Rocky. Al gaat de jonge cineast ook enkele keren de mist in. Hij gebruikt de eerste Rocky duidelijk als blauwdruk waardoor de verhaalafloop voorspelbaar is. Wat het equivalent moet zijn van de befaamde trappenscène is heel wat minder memorabel en de film probeert ook een romantisch subplot te introduceren, naar analogie van Rocky en Adrian, maar die komt moeilijk van de grond.

De aanvang van de film, tot het moment waarop Adonis naar Philadelphia vertrekt, voelt ook vrij rommelig aan. De regisseur weet zijn greep op de film gelukkig snel te verstevigen met een verrassende en zeer energieke beeldtaal. Vooral de twee grote bokswedstrijden in de film werden op een rauwe en energieke manier gefilmd. Dat Coogler kon rekenen op een samenwerking met HBO Sports en de tegenstanders van Adonis gespeeld worden door echte boksers, zorgen er ook voor dat heel het bokswereldje met een zeker gevoel voor authenticiteit wordt weergegeven.

Jeroen Van Rossem Helemaal (niet) akkoord? Lees de