45 Years

Andrew Haigh biedt ons na zijn geprezen en gesmaakte tweede film Weekend opnieuw een diepere blik op een liefdesrelatie. Ook dit keer doet hij dat met een verbluffende gevoeligheid en subtiliteit, al zijn context en personages van heel andere aard, in het ontroerende 45 Years.

Het koppel Kate en Geoff staat op het punt hun 45^e huwelijksverjaardag te vieren. De symbiose is vredig. Beiden zijn gezond en doen wat ze graag doen. De grote beslissingen zijn lang geleden genomen, het leven zoals onze protagonisten het leiden, is zoals het willen of anders toch aanvaard hebben.

Een onverwachte brief leidt echter tot onthullingen uit het verleden die Kate anders naar haar man laten kijken. Je kan haar personage daarbij niet zomaar lezen. De onovertrefbare Charlotte Rampling weet zonder woorden een enorme spanning op te bouwen, die 45 Years van een zekere nervositeit voorziet: komt er een emotionele climax?

Charlotte Rampling weet zonder woorden een enorme spanning op te bouwen, die 45 Years van een zekere nervositeit voorziet.

Hoewel dus niet zeker naar welk overheersend gevoel de film opbouwt, heeft elke gebeurtenis in het relaas een subtiele invloed op de emotionele staat van de personages. Tijd is daarbij van groot belang. De film telt in dagen af naar het feest, maar kijkt wel terug op 45 jaar huwelijk. I like not knowing the time, zegt Geoff. Is dat een vlucht of comfort? Kate denkt dan weer na over de betekenis van die 45 jaar. Was hun leven samen toeval of een keuze?

De lezer maakt voor zichzelf uit op welk spoor mee te denken. Maar zelfs als je er ook niet uitkomt, zie je een waarachtig en fijngevoelig drama met acteerwerk van de bovenste plank.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de