Faults

Faults is het langspeeldebuut van Riley Stearns die op komische wijze een gevoelig onderwerp probeert aan te kaarten. Net als Martha Marcy May Marlene probeert Faults een licht te werpen op hoe sekten mensen manipuleren en onder hun controle houden. Stearns benadert dit onderwerp door te focussen op deprogrammatie, waarbij men mensen probeert uit de sekte en terug naar het gewone leven te brengen.

Om hun dochter Claire te deprogrammeren, roepen haar ouders de hulp in van Ansel, een expert op het gebied van sektes en manipulatie van de geest. Maar zoals de hilarische intro van de film doet vermoeden, is de man niet de meest competente of professionele persoon. Bovendien is hij niet alleen zijn vrouw, tv-show en al zijn geld kwijt. Hij heeft ook enorme schulden bij zijn manager en dus aanvaardt hij uit geldnood deze opdracht.

Na een klungelige ontvoering, waarna Ansel zichzelf opsluit met Claire, verwacht je een boeiend tweespel tussen de twee maar helaas blijft dit uit. De gesprekken blijven enorm vaag en oppervlakkig en je krijgt het gevoel dat de film wat rond de pot blijft draaien. Interessant is wel hoe je ziet dat Ansel aan zichzelf en zijn wereldbeeld begint te twijfelen na enkele zogezegde bovennatuurlijke interventies. Deze scènes krijgen pas echt hun meerwaarde na de ietwat clichematige twist op het einde en zijn helaas in te kleine getale aanwezig in de film.

Dat de film de komische toon na een half uur laat vallen en zichzelf vervolgens serieus probeert te nemen, is ook een nadeel. De mysterieuze sfeer en de spanning die de film probeert op te roepen is buiten een droomsequentie niet bepaald sterk te noemen. Aan hoofdacteurs Leland Orser en Mary Elizabeth Winstead valt dit wel niet te wijten. Ze spelen hun rol met veel overtuiging en zorgen dat deze film genietbaar blijft.

Jeroen Van Rossem Helemaal (niet) akkoord? Lees de