These Final Hours

Als je weet dat de aarde vergaat, hoe zou jij je laatste uren besteden? De kans is groot dat je alle remmen los laat en je de aarde al feestend wilt verlaten. Dit is alvast het plan van James, het hoofdpersonage in Zak Hilditch’s pre-Apocalyps drama These Final Hours, dat te bewonderen was op het BIFFF 2015 en op het Film Fest Fent 2014. James verlaat zijn zwangere maîtresse Zoë en zet koers richting wat het meest uitbundige feest van zijn leven moet worden.

Onderweg redt James echter een meisje uit de handen van twee mannen en worden zijn plannen ernstig verstoord. Rose verloor haar vader in het tumult en hij neemt haar mee naar het feest in de hoop iemand te vinden die haar naar haar vader kan brengen. Zoals verwacht, is het feest een groot orgie van seks, drugs en drank. Maar in plaats van zichzelf helemaal te laten gaan, begint James’ geweten aan hem te knagen en besluit hij het meisje zelf naar haar vader te brengen.

Hilditch brengt een bijzonder realistisch en nuchter, maar niet altijd even subtiel beeld van het einde van de wereld. Door de heersende wetteloosheid en het nihilisme, zijn de ontmoetingen die James heeft met andere mensen even vaak schokkend als amusant, maar steeds geloofwaardig. Andere scènes zijn dan weer aangrijpend, bijvoorbeeld wanneer James zijn zus en haar dochters dood aantreft en later als hij bij zijn moeder aankomt. Doorheen heel de film laat Hilditch zo op een knappe manier de hopeloosheid voelen die er zou heersen op zo’n moment.

Bijzonder realistisch en nuchter, maar niet altijd even subtiel beeld van het einde van de wereld

Helaas komt het verhaal nooit echt verrassend uit de hoek. De weg die James en Rose afleggen neemt nooit een onverwachte wending en het einde is te voorspelbaar. In enkele scènes komt Hilditch origineel uit de hoek, maar deze zijn op één hand te tellen. Uiteindelijk steunt de film vooral op de uitstekende sfeerschepping en de sterke acteerprestaties van de twee hoofdacteurs. Nathan Phillips slaagt er prachtig in om de rol van James de nodige emotionele geladenheid mee te geven en de interactie met Angourie Rice als Rose is bij momenten echt ontroerend.

Jeroen Van Rossem Helemaal (niet) akkoord? Lees de