The Texas Chain Saw Massacre

Genre: horror | Duur: 1u28 | Release: 10 April 1974 | Land: VS | Regie: Tobe Hooper | Cast: Marilyn Burns

Een misselijk makende uppercut, een geniale molotovcoctail, een sublieme huivergranaat van een film. Heel soms is een prent zo ongelooflijk goed dat je je als beetje filmfanaat in een onbewaakt moment afvraagt of de desbetreffende regisseur nog ooit onder de schaduw van zijn eigen meesterwerk kan wegkruipen. Het overkwam Tobe Hooper, eregast op het onvolprezen Offscreen 2015, in 1974 met zijn monumentale, haast onovertrefbare Texas Chain Saw Massacre, nu in al zijn huiveringwekkende kracht in een pracht van een gerestaureerde versie te bewonderen.

En alhoewel Hooper, toch zeker qua publieksopkomst, later zeker ook hoge toppen zou scheren met Poltergeist en Salem's Lot, vakkundig gemaakt griezelplezier uit de verre jaren tachtig, blijft het absolute goud toch weggelegd voor 's mans tweede worp in filmland. Met deze slasher avant la lettre, over een groepje hippieachtige studenten die, op een road trip naar het graf van hun ritueel vermoorde grootvader, stuiten op een rasechte kannibalenfamilie, baande Hooper immers op zijn dooie eentje de weg voor een hele rist klassiekers in het nog jonge horrorgenre. Op de keper beschouwd vormde deze mijlpaal in de filmgeschiedenis meteen ook het startschot voor een ware pleiade aan al dan niet goed gemaakte thrillers rond seriemoordenaars, een genre dat weliswaar pas decennia later met The Silence of the Lambs (1991) tot volle wasdom kwam. Losjes gebaseerd op het ware verhaal van Ed Gein is deze originele Texas Chain Saw JMassacre  bovenal puur, ongebreideld filmplezier, heerlijk huiveren op torenhoog niveau, een absolute klassieker.

Is deze film uit 1974, 41 jaar na datum niet ietwat gedateerd, horen wij u al vragen. Neen dus, als er hele vrachtwagens aan thesissen over deze ongemeen sterke prent geschreven zijn, als u al dan niet met vermoeide ogen zelf hebt kunnen vaststellen dat de inferieure remake en vooral de prequel uit 2007 rommel van de allerhoogste plank betrof, als u bovenal nieuwsgierig bent naar uw Pappenheimers, kom u dan alsjeblieft mee vergapen aan en mee verdwalen in de lichtjes narratieve chaos, de uitgekiende belichting en de ijzersterke acteerprestaties van Leatherface en zijn opponenten in wat op zich eigenlijk gewoon een klassieke, geniaal in beeld gebrachte afvallingsrace is.

The Texas Chain Saw Massacre is, wij proberen u nog één keertje te overtuigen, zo griezelingwekkend goed dat hij aanvoelt als een ijskoude hand op je gezicht, proeft als een kilo zuurtjes met nitroglycerine erin en betekende voor de horrorgeschiedenis zoveel als pakweg Shakespeare voor de theatergeschiedenis. Anders gezegd: deze adrenalineshot van een film tilde destijds de ietwat vogelvrije term 'horror' naar een hoger, veel hoger niveau.