Thanks for Sharing

Moet er seks te zien zijn in een film over seksverslaving? Wie daarop uit was kreeg waar voor zijn geld in Shame, hoewel de emotionele uppercut die deze film was bezwaarlijk opwindend kon genoemd worden - en dat was ook niet de bedoeling. Thanks for Sharing behandelt zijn onderwerp eveneens met ernst, maar echter zo preuts, strak en gefocust vanuit een verslavingsproblematiek, dat het een zekere steriliteit met zich meebrengt.

Ondanks de fatsoenlijke dramatische uitwerking, waarbij de ups en downs van ex-verslaafden voelbaar gemaakt worden, draait Thanks for Sharing dus met net iets te veel pudeur om zijn subject heen. De duistere, perverse gedachten van iemand die al te veel met seks bezig is, worden vrijwel buiten beschouwing gelaten.

Toch weten acteurs als Mark Ruffalo en Tim Robbins hun personages kleur te geven en beelden ze mooi uit hoe de band tussen sponsor en sponsee in een verslavingsprogramma er uit kan zien - weliswaar onder welstellende, hardwerkende, goedbetaalde, intelligente blanke New Yorkers. Josh Gad (Love and Other Drugs, jOBS), is aanvankelijk zo'n zielig figuur dat je hem vooral irritant vindt, tot je beseft dat dit pure manipulatie van de filmmakers is. Een mens bepaalt zelf zijn seksuele verlangens niet maar dit personage horen we duidelijk stout en pervers te vinden. De frisse vertolking van zangeres Pink verbloemt echter mooi de fletse nasmaak van de Hollywoodmoraalles in deze verhaallijn.

Ondanks de fatsoenlijke dramatische uitwerking draait Thanks for Sharing met pudeur om zijn subject heen.

De gladde, glamoureuze aanpak van debuterend regisseur Stuart Blumberg maakt Thanks for Sharing verder te gelikt en gestroomlijnd om van een echt pakkende prent te spreken. De beeldtaal die in Shame gehanteerd werd om de psyche van de protagonist te verkennen, staat in schril contrast met de mooie plaatjes uit deze goedbedoelde poging.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de