Snowpiercer

Met Snowpiercer krijgen we eindelijk het resultaat te zien van de derde Zuid-Koreaan die in zee ging met Hollywood. In tegenstelling tot Chan-Wook Park (Stoker) en Jee-woon Kim (The Last Stand), filmde Joon-ho Bong (The Host) zijn dystopische actiethriller wel in eigen land. Inspiratie putte hij uit de driedelige Franse strip Le Transperceneige van Jacques Lob en Jean-Marc Rochette. Maar Bong doet vooral zijn eigen ding met het verhaal, met een sterk staaltje cinema als resultaat.

De film vat aan met hetzelfde uitgangspunt als de strip. Na een mislukt experiment om de opwarming van de aarde terug te dringen, wordt de wereld ondergedompeld in een nieuwe ijstijd. De mensen die konden ontsnappen, overleven aan boord van een hypermoderne trein met een eigen gesloten ecosysteem, die als een futuristische ark al 17 jaar rond de wereld reist. De meer welstellende mensen leven een comfortabel leventje vooraan in de trein, terwijl het plebs verhongert en opeengepakt zit achteraan.

Wat volgt kan omschreven worden als een neo-Marxistisch pamflet over een onvermijdelijke klassenstrijd tegen een totalitaire regime. De charismatische Chris Evans speelt de getormenteerde held van het verhaal, Curtis, die tegen zijn wil als opvolger gezien wordt van de verzwakte Gilliam (John Hurt). Wanneer hij met zijn volgelingen eindelijk de macht kan grijpen en de hallucinante reis vordert doorheen de fascinerende wagons, wordt echter ook duidelijk dat de vooruitzichten in een door ijs bedekte wereld beperkt zijn. Wat zal een uiteindelijke confrontatie met de machinist opleveren?

De beknelde sfeer slaat echter slechts in zekere mate op de kijker over door een aantal inconsequente wendingen in de plot en slordig afgewerkte sequenties - een gevolg van montagediscussies tussen de cineast en producent Harvey Weinstein? Vooral naar de finale toe lijkt de regisseur het overzicht wat te verliezen.

Bong-ho injecteert dit actievehikel met een stevige dosis drama, humor en zelfs gruwel. Expliciete beelden worden niet geschuwd en worden vloeiend afgewisseld met enkele absurde taferelen, twee elementen die duidelijk de stempel dragen van de Aziatische cinema. Opvallende hoogtepunten hiervan zijn een brutale confrontatie die plots onderbroken wordt door het aftellen naar het nieuwe jaar en een scène in een klas waarin Wilford, de industrieel die de trein bouwde, op een wereldvreemde wijze als goddelijke leider aanbeden wordt.

Expliciete beelden worden niet geschuwd en worden vloeiend afgewisseld met enkele absurde taferelen

Een ander kenmerk van de Zuid-Koreaanse cinema is de visuele stijl waarmee deze regisseurs hun films inblikken en ook hier laat Joon-ho duidelijk zijn tanden zien. Zijn regiestijl getuigt van een ongeziene trefzekerheid. Bovendien sleept de beeldvoering je met zijn visuele pracht bijna letterlijk mee in deze claustrofobische wereld, om je op het einde van de rit verbijsterd in je zetel achter te laten. Hierdoor is Snowpiercer niet enkel een intelligente blockbuster, maar ook een visueel pareltje.

Jeroen Van Rossem Helemaal (niet) akkoord? Lees de