Gangster Squad

Genre: gangsterfilm | Duur: 1u53 | Release: 9 Januari 2013 | Land: VS | Regie: Ruben Fleischer | Cast: Josh Brolin, Sean Penn, Ryan Gosling, Emma Stone

De gangsterfilm maakt in Hollywood al furore sinds de jaren 30 (denk Little Ceasar, The Public Enemy, de originele Scarface, White Heat,…). Toch lijkt het genre in dit millennium nog slechts een schim van zichzelf. Films als American Gangster, Road To Perdition, en Public Enemies hadden zeker hun verdiensten, maar worstelden allemaal met een weinig geïnspireerd scenario. Geen van allen kwamen ze ook maar in de buurt van klassiekers uit de decennia ervoor alla Goodfellas, Casino, Scarface, Donnie Brasco of Carlito’s Way - laten we The Departed maar even beschouwen als de uitzondering die de regel bevestigt.

 

Gangster Squad is in dit opzicht niet anders: hoewel de film mooi oogt en barst van de actie, is het (gebrek aan) verhaal het grootste mankement en wordt de sterke cast onvoldoende benut. De eenvoudige plot voelt al lichtelijk herkauwd: in het Los Angeles van de jaren 40 voert de meedogenloze maffiakoning Mickey Cohen (Sean Penn) het bewind in de stad, met zowel politie, politici als rechters in zijn zak. Er wordt een geheime politie-eenheid opgericht onder leiding van legerveteraan John O’Mara (Josh Brolin) die vuur met vuur moet bestrijden, maar naarmate de acties van deze ‘gangster squad’ driester worden en het geweld escaleert, dreigt ook het verschil tussen de goeden en de slechten te verdwijnen. Klinkt bekend?

Inderdaad, de film komt uiteindelijk uit op een mengeling tussen The Untouchables en L.A. Confidential, maar mist de subtiliteit en het verhalende vernuft van deze films. Geen enkel personage krijgt voldoende diepgang of achtergrond, verwoede pogingen van Sean Penn en Ryan Gosling ten spijt – deze laatste blijft toch een van de meest interessante acteurs van het moment. Het personage van Brolin wekt geen sympathie op, en ook een fijne actrice als Emma Stone krijgt te weinig materiaal om iets van haar Kim Basinger-achtige rol als gangsterliefje te maken – al zou je je ook kunnen afvragen of ze wel zo goed gecast is. De logica van het verhaal is bijzaak en moet wijken voor de actie, en emotie wordt jammerlijk verward met goedkoop sentiment (schoenveger, anyone?). Eigenlijk is het toch wat vreemd dat een relatief onervaren regisseur als Ruben Fleischer (met Zombieland als voornaamste wapenfeit) op dit project werd gezet.

Er is echter ook goed nieuws: Gangster Squad is een pareltje van production design en weet de jaren 40 tot in de puntjes weer te geven: locaties, kleding, auto’s,… alles is top. De film kent ook een aardige vaart, en de actie is vaak erg knap in beeld gebracht – al moet u vooral niet de kogels gaan tellen. In scénes als het gevecht in het donker in de gevangenis (waarbij enkel geweerschoten voor licht zorgen), de overval waarbij de muziek leuk doorgaat, en het vuurgevecht in de lobby met de kerstversiering, wordt er stevig uitgepakt met visuele spielerei.

Als u zich voorbereidt op een brok entertainment zonder veel poeha en met flink wat geweld komt u dus zeker niet van een kale reis thuis, maar voor een boost aan het gangstergenre moet u aan een ander adres zijn. 

Simon Smessaert Helemaal (niet) akkoord? Lees de

Let op: wanneer u verder gaat zit de kans er dik in dat het einde van de film verklapt wordt met alle gevolgen voor uw filmervaring vandien.

ik wil mijn pret bedorven zien

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Omdat Mickey een verleden heeft als bokser, kan het niet anders dan dat de film eindigt in een (overbodig) vuistgevecht tussen Penn en Brolin, waar het bloed een laatste maal van het scherm kan spatten. Oh ja, en Gosling krijgt het meisje!