To Rome With Love

Genre: Romantische komedie | Duur: 1u42 | Release: 4 Juli 2012 | Land: Italië, Spanje, VS | Regie: Woody Allen | Cast: Flavio Parenti, Penélope Cruz, Jesse Eisenberg, Elliot Page, Alec Baldwin, Roberto Benigni, Woody Allen

Na Londen, Barcelona en Parijs zet Woody Allen zijn tocht doorheen Europa verder en richt hij zijn camera op de eeuwige stad Rome. Net als bij zijn vorige uitstapjes is Allen’s nieuwste film een liefdesbrief aan deze wereldstad en een relatiekomedie waarin de regisseur zijn gedachten kan ventileren over de liefde, relaties, neurose, kunst, de media, de high society en, niet onbelangrijk gezien Allen’s leeftijd, de sterfelijkheid.

Dit laatste aspect komt vooral aan bod bij het personage gespeeld door Allen zelf, die sinds lang nog eens voor de camera staat. Hij wordt hier bijgestaan door een heuse ensemblecast, waaronder Roberto Benigni, Ellen Page, Jesse Eisenberg, Alec Baldwin en Penélope Cruz. De ene brengt het er al wat beter vanaf dan de andere. Vooral Allen zelf bespeelt een beperkt veld.

Ook voor Rome is in de film een belangrijke rol weggelegd. De stad wordt tijdens enkele scènes op een speelse en originele manier in beeld gebracht, bijvoorbeeld wanneer de camera volledig om zijn as draait om de ruimte te verkennen. Maar wie nieuwsgierig is naar wat Allen met de stad van Fellini, Antonioni en Pasolini aanvangt, zal zijn honger niet gestild weten.

Als locatie vormt Rome het ankerpunt in de verschillende verhalen waaruit deze film opgebouwd is. Helaas is er verder geen connectie merkbaar en is het tijdsverloop van de gebeurtenissen verschillend. Zo beslaat het relaas van een pasgetrouwd koppel één dag, terwijl de andere zich over verschillende dagen afspelen. Het door elkaar vertellen, verknoeit de structuur van de film en zorgt voor verwarring. Bovendien zijn niet alle verhalen even interessant of aandoenlijk. Vaak worden ze rechtgehouden door een absurde, haast surrealistische toon. Enkel het verhaal met Benigni als een ambtenaar die plots zonder enige reden beroemd wordt, steekt uit boven de rest.

To Rome With Love weet dus niet over de hele lijn te overtuigen. Vooral het script voelt aan als een gemiste kans. Hoewel Woody Allen al lang niet meer het niveau haalt van pakweg dertig jaar geleden, hadden we na het goede Midnight in Paris toch net iets meer verwacht van onze geliefkoosde neurotische New Yorker.