Dark Shadows

Genre: Komedie | Duur: 1u53 | Release: 9 Mei 2012 | Land: VS | Regie: Tim Burton | Cast: Johnny Depp, Michelle Pfeiffer, Eva Green, Helena Bonham Carter, Chloë Grace Moretz, Jonny Lee Miller, Bella Heathcote

Eigenlijk moet je al Tim Burton heten om in tijden van True Blood, Twilight en andere moderne vampierenavonturen toch weer een ouderwetse gentleman-vampier centraal te stellen, het type dat geen spiegelbeeld heeft, in een doodskist slaapt en geen zon verdraagt. Barnabas Collins, de protagonist uit Dark Shadows, is er zo eentje. 

De inspiratiebron voor deze film is de gelijknamige jaren '60 fantasyserie, waarin een 18e eeuwse vampier in het heden belandt. Dat heden is nu de jaren '70, wat Burton in de eerste plaats in staat stelt uit te pakken met grootse en kleurrijke sets, zoals we dat van hem gewend zijn. In die zin lijkt Dark Shadows een verderzetting van de succesfilms Charlie and the Chocolate Factory en Alice in Wonderland: meer CGI dan bezielde vertelling, kleurrijke kolder met Johnny Depp als lokmiddel. Oudere Burtonfans hoopten echter op de ondeugd van Beetlejuice en de goth-horror van Sleepy Hollow, op Burtons terugkeer naar zijn filmische roots. Dark Shadows draagt duidelijk sporen van al die producties, maar slaagt er maar net in daar een genietbaar brouwsel uiit te distilleren. 

Hoewel Dark Shadows op bakken negatieve kritiek onthaald werd, en nog maar eens pijnlijk duidelijk maakt dat de vroegere charme en vindingrijkheid van Burton voorgoed begraven is onder Hollywoodverwachtingen, is deze komische avonturenfilm helemaal niet zo'n misbaksel. Johnny Depp steelt als gewoonlijk de show met een uiterst energieke vertolking - in The Tourist zagen we hem recent nog haast in slaap vallen (en het publiek met hem) - en Michelle Pfeiffer staat hem bij in topvorm. Ze nemen het op tegen de heks Angelique, tweehonderd jaar eerder afgewezen door Barnabas en nog steeds uit op wraak.  

Dark Shadows is entertainend en bij momenten grappig, voert heel wat leuke personages op die allemaal goed vertolkt zijn en combineert zijn heerlijke jaren '70-soundtrack met een alweer erg dynamische filmstijl in een nadrukkelijke Burtonesthetiek. De plot is echter vrij ongestructureerd en weinig verrassend, de personages zijn amper functioneel en hoewel de gekte van Beetlejuice wat doorschemert, mist deze film overduidelijk bezieling.

Burton maakt  geen films meer, maar producten. Dark Shadows hoeft wat ons betreft zeker niet aan een voordeelprijs de deur uit, maar als de bedrijfsfilosofie niet snel verandert, dreigt Aldi of Wibra voor het Burtonmerk.