Mientras duermes

De Spaanse regisseur Jaume Balagueró oogstte in 2007 wereldwijd succes met de verrassende lowbudget horrorfilm [REC]. Zijn debuut The Nameless leverde hem bovendien in 2000 een plaats op in Variety’s lijst van director’s to watch, net als Michael Roskam voor Rundskop dit jaar. Andere uitstapjes in het genre, zoals Darkness en de obligatoire sequel [REC]², waren echter minder overtuigend. Met zijn nieuwste film Mientras duermes laat Balagueró het bovennatuurlijke voor wat het is en werpt hij zijn blik op een ander soort horror, namelijk psychologische terreur.

Geen spoken, zombies of occulte sektes deze keer dus, maar een op het eerste zicht doodnormale conciërge van een appartementsgebouw, met een wel zeer duister geheim. César is namelijk niet in staat om gelukkig te zijn en zijn enige drijfveer in zijn leven is de mensen rondom hem even miserabel maken. Dit uit zich in tal van kleine pesterijen, totdat hij een obsessie ontwikkelt voor de knappe Clara. Zij is immers even vastberaden in haar opgewektheid als hij in zijn doel om haar ongelukkig te maken. César zal kosten nog moeite besparen om haar glimlach te doen verdwijnen.

De manier waarop de neerwaartse spiraal waarin beide personages terechtkomen in beeld wordt gezet, zorgt ervoor dat de film opvallend realistisch en geloofwaardig overkomt. De strakke regie van Balagueró, het angstaanjagend sfeertje, maar vooral de voortreffelijke acteerprestaties van Marta Etura - haar enthousiasme is haast aanstekelijk - en Luis Tusar dragen hiertoe bij. De intensiteit waarmee hij César gestalte geeft, is voortreffelijk. Tusar krijgt het haast voor elkaar om, hoe onsympathiek en pervers het personage ook is, je te laten meeleven met deze psychisch gebroken man.

De film getuigt dan ook van een sterk script, aan de hand van Alberto Marini, waarbij de suspense zorgvuldig wordt opgebouwd en informatie aan de kijker slechts met mondjesmaat vrijgegeven wordt. Toch kan dit niet voorkomen dat het verhaal een paar steekjes laat vallen. Zo kent de film een paar vreemde bokkensprongen in de verhaalontwikkeling en blijft het geheel ook opvallend oppervlakkig. Verwacht dus geen karakterstudie van iemand die initieel overkomt als een irritante puber en langzaamaan zijn ware aard als psychopaat toont. Je krijgt vooral zijn daden te zien, waarbij de film te weinig inzicht biedt in het personage zelf.

Met zijn nieuwste film Mientras duermes laat Balagueró het bovennatuurlijke voor wat het is en werpt hij zijn blik op een ander soort horror, namelijk psychologische terreur

Als je voorbij die foutjes kunt kijken, is Mientras duermes een spannende en toch wel ongemakkelijke film. Het zou niet verbazen dat je na het zien van de film even snel onder je bed zou kijken, zeker als je in een onguur appartement woont.

Jeroen Van Rossem Helemaal (niet) akkoord? Lees de