Elysium

Genre: Science-Fiction | Duur: 1u49 | Release: 14 Augustus 2013 | Land: VS | Regie: Neill Blomkamp | Cast: Alice Braga, Wagner Moura, William Fichtner, Sharlto Copley, Jodie Foster, Matt Damon

In 2009 deed Neill Blomkamp het hart van heel wat sci-fi liefhebbers sneller kloppen met zijn  opmerkelijke debuutfilm District 9. Vier jaar later, en met een indrukwekkende cast en een budget dat meer dan drie maal zo groot was, is de Zuid-Afrikaan terug met Elysium. Hierin volgen we de strijd van een doodzieke man die kost wat kost op het ruimtestation Elysium wilt geraken. Hier wonen de rijken in alle luxe, terwijl de rest van de mensheid wegkwijnt op een overbevolkte aarde.

De overgang naar Hollywood betekende dus dat Blomkamp aan de slag mocht in een grotere speeltuin, en dat merk je duidelijk aan de film. De productiewaarde ligt hoger, de special effects zijn indrukwekkend en de beelden zijn om je vingers bij af te likken. Voor de hoofdrol deed hij beroep op Matt Damon, die zich na de Jason Bourne-trilogie hier nogmaals bewijst als een gedegen actieheld. Verder zien we ook Jodie Foster als Delacourt, de dictatoriale minister van defensie van Elysium en William Fichtner in de rol van een immorele CEO. Het meeste lof gaat echter naar Sharlto Copley die als de huurling Kruger een memorabele slechterik neerzet. Dit vooral vanwege zijn accent en de absurde dialogen die het personage meekreeg.

Ondanks deze sterke cast, is het spijtig dat de cineast zijn personages, met uitzondering van Max, vrij eendimensionaal neerzet. Interessante figuren zoals Kruger, Delacourt en de smokkelaar Spider mochten gerust wat meer uitgediept worden. Gelukkig ging er wel voldoende aandacht naar het wereldbeeld dat hij ons voorschotelt. Van het hoogtechnologische Elysium tot de vervallen en overbevolkte aarde, Blomkamp weet duidelijk hoe hij grauwe en beangstigende toekomstvisie moet opbouwen.

Zoals het hoort bij een goede sci-fi, biedt deze toekomstvisie een reflectie op hedendaagse problemen. Blomkamp vist het thema van immigratie opnieuw op en werpt zijn kritische blik ook op de problemen rond sociale ongelijkheid en gezondheidszorg, wat vooral leeft in de VS. Maar doordat hij zijn boodschap krachtdadig wilt overbrengen, wordt alles net iets te zwart-wit gepresenteerd. Verder is Elysium ook in hetzelfde bedje ziek als District 9. Beide films hebben een interessant concept en een ijzersterk begin, maar boeten dramatisch aan kracht na het eerste uur. Hier vertaalt zich dat naar een verhaal dat te braaf de regeltjes van het genre volgt en als gevolg te voorspelbaar wordt.