The Higher Force

Davíð (Pétur Jóhann, bekend van de series Dagvaktin en Næturvaktin) is een loser. Een echte. De halve dwerg werkt samen met Wolfie (Schaefer) voor Magnús (Ingvar Eggert), een afperser en schuldinner van een Reykjavíkse gang. Davíð komt Haraldur (Eggert) op het spoor. Magnús denkt dat Haraldur, Davíðs huisbaas, de Don Corleone van IJsland is, terwijl hij eigenlijk gewoon een licht gestoorde leerkracht is.

De humor in The Higher Force is niet vergezocht, maar ook niet altijd evident. Ze doet, onder andere dankzij de hoofdrol van Pétur Jóhann, sterk denken aan Dagvaktin, een IJslandse hitserie in HBO-stijl. Maar de grappen zitten lekker en voelen authentiek Noords aan. Soms is het een subtiel detail, maar regelmatig is de directheid ervan frappant. De kitsch van de Oosterse vechtvideo's, de onderbroekenlol en de grapjes rond de figuur van Davíð zijn allesbehalve inventief, maar het werkt wel.

Het over the top en ronduit groteske verhaal zit serieus fout. Je voelt de plot van ver komen, maar bent ergens toch verrast door de manier waarop scenaristen Olaf de Fleur, Schaefer en Eggert de zaken aanpakken. En ja, een klein dikkerdje zichzelf in de nesten zien werken, werkt nu eenmaal op de lachspieren. Zeker als ie zelf niet beseft hoe slecht hij bezig is.

Maar wat de film echt op een hoger niveau trekt, is het visuele. Het is een genot om zien hoe Olaf de Fleur geëvolueerd is van neo-gay documentairemaker tot een volwassen fictiefilmer. Ook visueel levert hij een stijlbreuk af. Je ziet duidelijk waar hij van komt - daarvoor is de visuele stijl van The Amazing Truth en Act Normal nog te present. Maar je ziet vooral waar Olaf heen wil. Hij wisselt op de juiste ogenblikken in de narratie observerende camerastandpunten af met voyeuristische en legt accenten met bijna-subjectieve shots. De fotografie is ruw, grof en soms zelfs bruut. Op een enkel moment zet Olaf de Fleur zijn camera op een statief, maar enkel als de scène het eist, zoals bijvoorbeeld tijdens de grotesk Hollywoodiaans gefilmde kerkgesprekken.

Schitterend in beeld gebracht, heerlijke Scandinavische humor, een grotesk verhaaltje en meer dan behoorlijk geacteerd. Wij zijn alvast benieuwd naar een Belgische screening van Olafs nieuwste film Circledrawers.

Beau Janssens Helemaal (niet) akkoord? Lees de