Tulpan

De ex-Sovjetstaat Kazachstan in het Midden-Oosten werd twee jaar geleden op de wereldkaart gezet door een zekere Borat Sagdiyev, tot ongenoegen en ontsteltenis van veel trotse Kazachen die niet apprecieerden dat er zo de spot werd gedreven met hun land en hun culturele gebruiken. Zonder iets af te doen aan de hilarische film van komiek Sacha Baron Cohen geeft Tulpan allicht een iets realistischer beeld weer van het alledaagse leven van heel wat inwoners van het gigantische buurland van Rusland en China. Alleen al daarom is deze co-productie van Duitsland, Kazachstan, Polen, Rusland en Zwitsersland het bekijken waard.

Het deel van de Kazachse leefwijze dat we te zien krijgen is dat van op het ruwe, onmetelijke steppeplatteland. Hoewel ene Jozef Stalin hen destijds het leven erg zuur maakte, verblijven daar immers nog steeds heel wat nomadenfamilies die op vreedzame en eenvoudige wijze in hun eigen onderhoud voorzien door schapen te houden. Een van die traditionele nomaden is de jonge twintiger Asa, die met zijn oudere zus Samal, haar dominante man Ondas en hun drie kinderen samenwoont in een relatief kleine nomadentent (joert), die bitterweinig privacymogelijkheden biedt. Na zijn legerdienst bij de marine komt Asa tot het besluit dat hij maar eens op eigen benen moet gaan staan en zijn intrek nemen in een eigen joert. Zonder een trouwe eega die de huishoudelijke taken voor haar rekening neemt is dat echter een onbegonnen zaak en dus hoopt Asa in gratie te vallen van Tulpan, een van de weinige vrijgezellenmeisjes in de wijde omgeving.

Hoewel het verhaal dramatisch niet bijzonder veel om het lijf heeft en het technische aspect even beperkt is als het leven op de Kazachse steppevlakten, is Tulpan vast en zeker een interessant kijkstuk. Regisseur en scenarist Sergei Dvortsevoy koos immers voor een semidocumentaire aanpak waardoor we een realistisch en waarachtig beeld voorgeschoteld krijgen van het echte nomadenleven. De hoofdrolspelers zijn bovendien allen echte nomaden zonder acteurservaring, die waarschijnlijk heel wat improviseerden terwijl de camera?s hun doen en laten registreerden. Zo staat de schokkerige en van personage naar personage hoppende camera gericht op wanneer Asa eigenhandig een strijd op leven en dood levert om een schaap succesvol te doen bevallen, wat erg fascinerende en jawel, confronterende cinema oplevert. Bovendien voegt Dvortsevoy nog de nodige dosis humor en drama toe aan het scenario waardoor de film blijft boeien.

Wie nog steeds gelooft dat de gemiddelde Kazach houdt van ?discodance?, liever op een koe kruipt dan op zijn eigen vrouw en rondloopt in erg ongemakkelijk zittende en nauwsluitende badpakken, verwijzen we dus graag door naar deze uiterst aardige film.

Jonas Rosquin Helemaal (niet) akkoord? Lees de