La fabrique des Sentiments

De synopsis van deze prent is an sich eenvoudig, maar behandelt op zijn minst een actueel thema. Eloïse is een dertiger. Ze wordt voorgesteld als een succesvolle notarisklerk met een smaakvol ingericht appartement, sociaal en intelligent én gezegend met de juiste look. Toch is ze, zoals men het wel eens stelt, nog niet van straat. Recente studies wijzen uit dat steeds meer mensen alleen wonen en leven. La Fabrique des Sentiments doorprikt de idee van de happy single. Eloïse is het prototype van een alleenstaande jonge vrouw die haar biologische klok voelt tikken. Ze hunkert naar een gezin. Ze besluit om via speed dating op zoek te gaan naar een levensgezel. Speed dating is een moderne manier om tijdens een georganiseerde avond in een strikt getimede tijdspanne zoveel mogelijk potentiële partners te ontmoeten. Dat de bedoelingen van de deelnemers niet altijd even oprecht zijn, wordt al snel duidelijk.

Realisator Jean-Marc Moutout had de bekende Franse actrice Elsa Zylberstein al in het hoofd toen hij zijn film schreef. Ze was dan ook betrokken bij de afwerking van het scenario. De dialogen zijn allesbehalve banaal. Vooral de psychologie van het hoofdpersonage wordt onder de loep genomen. Men volgt de Parisienne in haar contacten op het werk, bij haar familie en vrienden. Het speed daten zelf en de ontmoetingen die eruit voortvloeien, worden bijna zoals in een soap gefilmd. Een hippe club is het decor. De camera zoomt constant in en uit op de gelaatstrekken en de gedragingen van Eloïse en de mannen die ze er ontmoet. De ietwat brutale wijze van filmen belicht het afstandelijke aspect van deze vluchtige contacten. Het staat in schril contrast met de verschillende gevoelens die aan de basis liggen van deze geforceerde zoektocht naar liefde. De goed gekozen titel verwijst naar deze tegenstelling en parodieert de hele marketing die achter dit soort van concepten schuilt.

Elsa Zylberstein behoort tot de voorlaatste lichting Franse actrices. Bij ons zijn haar eerdere vertolkingen in onder meer La Neige et le Feu van Claude Pinoteau, Amoureuse van Jacques Doillon en Beau Fixe van Christian Vincent ongetwijfeld minder gekend. Daarnaast speelde ze ook mee in Farinelli, Jefferson in Paris, Metroland, Modigliani en La petite Jeruzalem. In La Fabrique des Sentiments zet ze op een zeer geloofwaardige manier een complexe jonge vrouw neer die snakt naar de ontbrekende schakel om gelukkig te zijn. Later dit jaar verschijnt ze ook aan de zijde van Kristin Scott Thomas in Il y a longtemps que je t?aime van Philippe Claudel.

La Fabrique des Sentiments gaat zoals een massa films over liefde en relaties. Jean-Marc Moutout overstijgt echter de doorsnee oppervlakkige romantische of puur komische benadering van het thema. Hij geeft Eloïse de kans om zich volledig bloot te geven. Dit komt de realiteitszin van de film en bijgevolg de herkenbaarheid ten goede. Gelukkig zorgt de parodiërende ondertoon ervoor dat de film niet op de maag blijft liggen.

Vera Bras Helemaal (niet) akkoord? Lees de