Cassandra's Dream

Woody Allen regisseert en schrijft na Match Point en Scoop voor de derde keer op rij een tragedie die zich in Londen afspeelt. Na een indrukwekkende filmcarrière van intellectuele komedies en psychologische praatdrama?s (waaronder het succesvolle Annie Hall, Manhattan en Hannah and her Sisters) bewijst de 72-jarige eigenzinnige filmmaker dat hij zichzelf nog kan vernieuwen. De hommages aan zijn geboortestad New York en zijn creatie van een neurotisch personage, vaak door Allen zelf vertolkt, lijken definitief tot zijn filmisch verleden te behoren.

Bij aanvang van Cassandra?s Dream maken we kennis met de gelijknamige zeilboot die net werd aangekocht door de twee broers Terry en Ian. Al vlug maakt Allen ons duidelijk dat ze met de aankoop van dit op te knappen statussymbool boven hun stand willen leven. Terry (Colin Farrell) is een gok- en drankzieke mecanicien en Ian (Ewan McGregor) een zakenman in spe die geen zin heeft om het restaurant van zijn vader over te nemen. Gelukkig hebben ze oom Howard (Tom Wilkinson) uit Amerika, een stereotiepe suikeroom, die hen helpt om hun schulden af te lossen en hun droom rijkelijk te leven kan verwezenlijken. De familieleden zweren samen onder een treurwilg met een dreigend onweer als metgezel. De zware violen en de trompetmuziek van Philip Glass voorspellen eveneens niet veel goeds. Hun honger naar rijkdom zal hen in een zeer lastig parket brengen.

Het is moeilijk om je met de hoofdpersonages te vereenzelvigen. Ze zijn allerminst sympathiek en leiden een oppervlakkig leven. Daardoor krijgt men de indruk dat de film niet diep genoeg graaft, maar dat is volgens ons een misvatting. Het is niet de bedoeling dat we de bloedverwanten mogen. Met hun puike acteerprestaties willen Farrell, McGregor en Wilkinson ons doen inzien wat Meester Jef Vermassen allang weet: in iedereen schuilt een potentiële moordenaar. Het simplistische verhaal kunnen we het best omschrijven als een hedendaagse fabel. Hoewel Allen het gedrag en het karakter van de broers uitvergroot, bezitten we allemaal wel in meer of mindere mate een behoefte naar materiële bevestiging. Hoe deze te bevredigen is een andere kwestie. De naïeve ambities van de dertigers in Cassandra?s Dream leiden onvermijdelijk tot immoraliteit. De moraal van het verhaal kan ieder voor zichzelf invullen. Onze suggesties: schoenmaker blijft bij uw leest, het geluk zit in kleine dingen, geld maakt niet gelukkig. Allemaal clichés die veel waarheid bevatten.

In Match Point onderzocht Allen al of ambitie met moreel gedrag valt te rijmen. Een vergelijking van beide films gebeurt dan ook automatisch. We besluiten dat Allen net als in zijn eerste Britse avontuur in zijn opzet slaagt. Alleen is het antwoord deze keer verschillend. In Cassandra?s Dream schotelt hij ons de dilemma?s en beweegredenen van twee amateur-moordenaars voor, overgoten met een saus van zwarte humor. Het is eens wat anders dan de doorsnee misdaadfilm.

Vera Bras Helemaal (niet) akkoord? Lees de