Inception

Christopher Nolan bewees met Memento, Batman Begins, The Prestige en The Dark Knight al dat hij graag hoogstaand amusement levert. Als je dan toch de middelen ter beschikking hebt, waarom dan inderdaad niet meteen gaan voor een haast onovertrefbare, simpelweg grandioze film? Onze cinemadroom werd bij deze echt.

Het uiterst originele concept van Inception - Nolan is een even sterke verhalenverteller als filmmaker - draait rond het manipuleren van dromen. Dom Cobb en zijn occasionele medewerkers halen desgevraagd informatie uit het hoofd van een onwetende. Geheimen en herinneringen worden bespeelbaar. Op een dag wordt Cobb een opdracht aangeboden die hij niet kan weigeren: ze kan hem herenigen met zijn kinderen.

Het narratieve labyrinth dat daarop volgt, is simpelweg te complex en veelgelaagd om er hier verder op in te gaan. Hoewel hier en daar de grenzen van het aannemelijke worden afgetast, is de plot van deze intrigerende film erg ingenieus. Goed, nu en dan hebben we ook geen idee wat bepaalde personages eigenlijk bedoelen, maar toch valt de film fatsoenlijk na te vertellen en enkele ideeën in de film ontlokken je meer dan eens een tevreden grijns. Bijzonder treffend is dat Nolan op geen enkel moment de intelligentie van zijn script in de verf wil zetten. Het verhaal kent een enorme vaart en vele knappe vondsten of fascinerende details komen daarbij slechts oppervlakkig aan bod. Soberheid is wel vaker een kenmerk van klasse. Toch kun je Inception uiteraard geen sobere film noemen. Zowel inhoudelijk - de film werkt zeker ook op dramatisch vlak - als technisch is dit zo'n rijkelijke, meesterlijke film waarbij elk aspect in die mate kwalitatief is dat je véél meer krijgt dan de som der delen.

Visueel-technisch kan Inception dan ook perfect aansluiting vinden bij zijn thematiek. De sets en speciale effecten zijn indrukwekkend en dat dat niet eens vooral het werk is van bits en bytes vinden we bewonderenswaardig. Het camerawerk, de muziek en de geluidseffecten zijn allemaal van topklasse zonder dat ze de aandacht gaan opeisen. Ook hier weer die bescheidenheid die de doorsnee blockbuster steevast ontbeert. Net als in The Dark Knight slaagt Nolan er in al die ingrediënten bijzonder evenwichtig te combineren.

Christopher Nolan maakt dromen waar

Onderschat daarbij vooral de cast niet. Lang geleden dat we zo'n chemie voelden in een acteursgroep waarvan er nochtans minstens één niet naar huis te spelen valt. DiCaprio lijkt zich echter te hoeden voor Tom Cruise-toestanden: naast hem is er wél plaats voor het charisma en talent van anderen. Page speelt sec en daadkrachtig, Gordon-Levitt lijkt alles aan te kunnen, Cotillard kan ons enkel met haar ogen klein krijgen, Watanabe is de beste Aziatische Hollywoodacteur van dit moment, ster-in-wording Hardy (dit wordt de nieuwe Mad Max) flaneert moeiteloos door de film en Murphy opent met gemak een vat vol emoties. De bende van Ocean's Eleven -want Inception is in se ook een heist movie - heeft er niets aan.

Al bevat de film een flard The Matrix, werpt eXistenZ een schaduwrandje over de plot en zullen er nog wel waardige vergelijkingen opflakkeren tijdens het kijken, Inception is beslist vrij uniek. Het is ook Nolan's eerste film sinds zijn debuut Following dat hij volkomen zelf bedacht. Hij geeft daarbij Shyamalan absoluut het nakijken en profileert zich in één klap als de nieuwe Ridley Scott of Steven Spielberg.

Inception is bijna letterlijk een droom van een film: de lange duur hindert geenszins, de intense beleving laat je je omgeving vergeten en na het kijken ben je nog enkele uren van de wereld. Laat dit gerust de beste film van 2010 worden.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de