Salvador

We bevinden ons in het Spanje van de jaren'70, tijdens de laatste jaren van het Francoregime. De jonge Salvador Puig Antich maakt deel uit van een linkse groep militanten die overvallen plegen om de kas van de arbeidersbeweging te spekken. De jeugdige bendeleden zijn gedreven en wanen zich haast onkwetsbaar. Tot het op een dag misloopt. Salvador en zijn vriend trappen in een valstrik en er ontstaat een schietgevecht waarbij een agent omkomt. Voor Salvador en zijn familie begint een lange juridische lijdensweg. Maar het Spaanse volk heeft best wel sympathie voor de jonge idealist en al snel groeit hij uit tot een volksheld.

Wie de details kent van deze donkere vlek in de Spaanse geschiedenis, herinnert zich mogelijk de afloop van deze zaak van dertig jaar geleden. Maar dat zal niet verhinderen dat u snel meegesleept raakt door het onthutsende Salvador. Wat begint als een vurig, energiek pamflet vol begeestering - technisch vertaalt zich dat in een snelle montage, knetterende beelden en een opzwepende soundtrack -, slaat om in een dieptragisch drama. Regisseur Huerga schiet passende beelden in korrelig grijs en sepia, wat de film een geloofwaardige seventies-look geeft. Salvador is aldus een best vakkundige productie.

In de hoofdrol zien we verrassend genoeg een Duitser. Daniel Brühl, één van onze beste jonge Europese acteurs (The Edukators, Good Bye Lenin), werd echter tweetalig opgevoed en heeft dan ook geen moeite met het Spaans. Zijn vertolking is onberispelijk en met zijn charisma weet hij ongetwijfeld elke kijker voor zich te winnen. Dat dit verstommende relaas uiteindelijk wat dreigt te verzinken in weliswaar goedbedoeld sentiment, hoort nu eenmaal wat bij dit soort vererende historische portretten. Vergeet dus uw zakdoek niet.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de