Good bye, Lenin!

Duitsers en humor. Tot voor kort was die combinatie synoniem voor luide schlagers en harde scheten in jeugdherbergen overal ter wereld. Maar kijk: Goodbye Lenin blaast onze oogkleppen met dodelijke precisie en natuurlijk de onontbeerlijke gründlichkeit af. De film is een frisse wervelwind in wat misschien één van de belangrijkste historische gebeurtenissen van vorige eeuw was.

Herfst 1989. De ontbinding van de DDR is in volle gang. Net voor de val van de muur krijgt moeder Kerner, een bewogen activiste van de DDR, een hartaanval en raakt ze in een coma waarbij ze wars doorheen de val van de muur, de overwinning van het kapitalisme slaapt. Wanneer ze ontwaakt in 1990 is Berlijn al aanzienlijk veranderd. Echter: de dokters waarschuwen zoon Alex dat moederlief geen shock mag oplopen. En dus herbouwt Alex moeders kamer geheel volgens de tradities van de DDR. Samen met een maat neemt hij televisieprogramma's in DDR-stijl op. Zolang moeder in haar kamer blijft is alles beheersbaar, totdat ze een reusachtige poster van Coca-Cola ziet. Helemaal moeilijk wordt het als ze een stapje in de buitenwereld zet. Zal Alex zijn geheim nog lang kunnen volhouden?

'Goodbye Lenin' is een frisse film; in de eerste plaats door de onbevangenheid van de acteurs, ten tweede natuurlijk door het thema. De film snijdt chirurgisch het thema ostalgie (heimwee naar de DDR) dat bij vele Duitsers leeft open. Niet verwonderlijk dat de film een grote hit werde in Duitsland. De slaapkamer van Alex' moeder is zelfs een heus fuifoord voor nostalgici geworden. Maar de kers op de taart blijft de regie van Wolfgang Becker. De Duitser zorgt voor enkele onvergetelijke scènes (het beeld van Lenin dat met een helicopter wegvliegt) en kruidt alles met een zacht sausje van ironie en sarcasme. Kortom? Dit is een historisch belangrijke film die u, de ware cinefiel moet gezien hebben. By the way: weet u waar we nog augurken van de DDR kunnen vinden? Wij blijven benieuwd.

Filip Hermans Helemaal (niet) akkoord? Lees de