Ça Rend Heureux

Genre: Metafilm | Duur: 1u35 | 2006 | Release: 27 September 2006 | Land: België | Regie: Joachim Lafosse | Cast: Kris Cuppens, Fabrizio Rongione, Catherine Salée, Dirk Tuypens

Twee jaar geleden debuteerde de jonge Brusselse filmmaker Joachim Lafosse met Follie privée, een film die op de goedkeuring van de critici kon rekenen en enkele prijzen in de wacht sleepte op enkele kleinschalige buitenlandse filmfestivals. Maar dat kritisch succes vertaalde zich niet in bezoekerscijfers en het is op die frustratie dat Lafosse's tweede film, Ça Rend Heureux, inspeelt. De jonge filmmaker Fabrizio -het alter-ego van Lafosse- is in dit genietbare filmpje immers op zoek naar mensen en middelen om een tweede film in te blikken.

Al van bij het begin van deze film wordt de grens tussen fantasie en werkelijkheid overschreden. Alle personages -op de protagonist na- zijn echt en ook heel wat gebeurtenissen komen zo uit het leven van Lafosse. Dat levert een unieke, voortdurend interessante film op waarvan het scenario gewoon zichzelf vertelt. Immers, de film gaat over het moeizame proces dat film maken (in het bijzonder in België) kan betekenen, maar terwijl de problemen zich (in de film, maar wellicht ook in werkelijkheid) opstapelen, ben je de film in kwestie wel al aan het bekijken. Dat wil zeggen dat acteurs discussiëren over bepaalde dialogen, die intussen wel al deel uitmaken van de definitieve film. Dat de slechte acteerprestatie van een onervaren barvrouw die Fabrizio in een dronken bui een rol in de film aanbood, eigenlijk gewoon een erg goede vertolking is. Dat de vrienden van Fabrizio die onbezoldigd meewerken aan de film, misschien in werkelijkheid ook voor niets werkten. Lafosse maakt dus geen documentaire of reality-televisie, maar een vakkundig geschreven en weloverdachte komische making of waarvan niet volledig kan bepaald worden wat echt is en wat niet. Zo is ook de vriendin van Fabrizio bijzonder misnoegd dat hun privé-leven deel uitmaakt van het scenario, maar op dat moment besef je dan weer wel dat dit fictie is. Dat voortdurende twijfelen maakt deze film echter net zo boeiend.

Daarnaast is dit ook een vrolijke, bij momenten zelfs hilarische ode aan mensen die vasthouden aan hun verlangens en de filmkunst. Ça Rend Heureux -de titel verwijst naar de titelsong 'Dat heet dan gelukkig zijn', van Ann Christy- gaat over zelfrelativering, het tot stand komen van dromen, over een collectief, creatief avontuur. Ondanks die grote thema's is Ça rend heureux echter een bescheiden, sympathiek en amusant filmpje geworden. Doordat de film zich in onze hoofdstad afspeelt en er zowel Frans als Nederlands in wordt gesproken, is het bovendien ook nog eens een echte 'Brusselse' film.