Monster House

De wereld van de digitale animatiefilm scheert hoge toppen dezer dagen. Vorige maand lieten zowel Dreamworks als Pixar, met wisselend succes, hun nieuwste paradepaardjes op het bioscooppubliek los: waar Over The Hedge vooral uitblonk in langdradigheid liep Cars wel gesmeerd en bewees Pixar nogmaals enorme vakkennis te hebben op het gebied van computeranimatie. Dat Disney begin dit jaar maar liefst 7,4 miljard dollar neertelde voor de overname van de welvarende animatiestudio geeft alleen maar aan dat het succesverhaal van de digitale animatiefilm zijn eindstation nog lang niet bereikt heeft.

Met The Ant Bully, Happy Feet en Flushed Away nog in het verschiet, is het deze week de beurt aan Monster House om het kind in u te entertainen. Monster House is het absolute debuut van regisseur Gil Kenan in de filmwereld, al spreekt het in zijn voordeel dat grote namen als Steven Spielberg en Robert Zemeckis het lijstje executive producers sieren. Er zijn er die zich met minder tevreden moeten stellen.

Monster House volgt het avontuur van DJ en Chowder, twee kompanen die na enige research hun theorie bevestigd zien als zou het spoken in het huis van DJ's sinistere overbuur, de oude Nebbercracker. Wanneer die na een onfortuinlijke aanvaring met DJ in het ziekenhuis belandt, zijn ze samen met hun vriendinnetje Jenny getuige van een reeks onheilspellende incidenten in en rondom het huis. Nadat hun noodkreten door de babysitter op hoongelach onthaald worden besluit het trio zelf op onderzoek te gaan.

Net als in Zemeckis' animatiedebuut The Polar Express hanteerden de makers van Monster House de motion-capturing techniek waarbij de bewegingen van acteurs tot realistische animaties gekneed worden. Geen overbodige luxe, computeranimatiefilms met mensen in de hoofdrollen zijn zelfs voor het grote Pixar nog een onbeschreven blad. Toch heeft Kenan wijselijk gekozen de cartooneske sfeer te behouden en niet te lopen voor hij kan gaan. Zemeckis deed dit bij zijn debuut The Polar Express wel, hetgeen resulteerde in een sof van jewelste.

Die bescheidenheid siert Monster House waardoor het intelligente en soms grappige verhaaltje met een stevige vaart voortraast en ons meer dan eens een welgemeende glimlach op het gelaat toverde. Kenan heeft simpelweg een komisch griezelfilmpje zonder kapsones gemaakt, zonder daarbij meteen naar de sterren te willen reiken. Wij belonen hem alvast met zijn eerste.

Sam Roggen Helemaal (niet) akkoord? Lees de