Voleurs de Chevaux

Een beetje kortfilmfan kijkt al langer uit naar het langspeeldebuut van Micha Wald, maker van het hilarische Alice et moi. Walds tweede film zal gebaseerd zijn op dat korte juweel. Zijn eerste is compleet andere koek: Voleurs de Chevaux is een soort naturalistische avonturenfilm rond twee broederparen in de negentiende eeuw. Wald stopte zijn debuut vol Kozakken, tedere fysieke toenaderingen en close-ups van realistisch geweld. Deze bizarre mix werd meteen geselecteerd voor de Semaine de la Critique op Cannes.

"Ergens in het Oosten" wordt een jongen door zijn oudere broer ingesmeerd met modder. Ze sluipen richting een kreek, waar twee jonge mannen naakt in het water aan het hannesen zijn. Hun paarden staan langs de stroom, de broers lokken hen niet zonder moeite mee. De in het water ravottende mannen schreeuwen zich een weg naar de oever en lopen de paardendieven achterna?

Na deze intro volgen drie onevenredig lange delen: Lui, Eux en La Traque. Het eerste en langste hoofdstuk draait rond Jakub, wiens paarden in de intro werden gestolen. Met zijn zachtmoedige broer Vladi schooit Jakub zich een weg door het leven tot zij leerjongens worden bij de Kozakken, een huurlingenleger annex roversbende die bekend stond voor zowel zijn ruiterkunst als zijn meedogenloze oorlogsstijl. Hun opleiding is bepaald spartaans. Ze krijgen wat soldij maar worden als slaven behandeld. Wie zijn paard verwaarloost, krijgt van de zweep. Ook tussen de aspiranten zelf (waaronder Morgan Morinne uit Le Fils) gaat het er hard aan toe. De broers ploeteren in de modder en ontvangen rake klappen. Vooral Vladi moet het ontgelden. Jakub troost hem zoveel hij kan, maar zelf wordt hij extra gekoeieneerd door de opperkozak, die hem consequent uitdaagt en bouche tordue blijft noemen.

Bij de stevige, doorvoelde actie zwenkt de camera weg van de brede groepsbeelden en komen we een stuk dichter bij de lijven die gethematiseerd worden. De nadruk ligt op bloedbanden en beesten, leven en dood. Verpozing zoeken de Kozakken in spe op bals in een saloon: tegen het midden van de prent lijkt 'steppewestern' de beste omschrijving voor Voleurs de Chevaux.

Die paardendieven, dat zijn 'Eux': een meedogenloze Roman (Grégoire Colin uit L'Intrus) en de jonge Elias. Nog meer dan de broers Jakub en Vladi worstelen zij met obsessieve mannelijke, of beter gezegd broederbanden. In deel drie, 'La Traque', wordt het pas echt spannend: Jakub opent als volleerd Kozak de jacht op de bastaarden die zijn paarden stalen.

De sfeer balanceert tussen bikkelhard en bezwerend, met op de soundtrack ondermeer Johann Johansson en Jef Mercelis. Walds opmerkelijke technische meesterschap zorgt voor een intense, van de natuurelementen doordrenkte ervaring. Of er nu eigenlijk een pointe is tussen alle parallellen en verwijzingen door en of het Kozakkengegeven historisch accuraat wordt weergegeven, is dan ook van secundair belang.

In aanpak en kijkervaring kon Voleurs de Chevaux niet verder van Alice et moi afstaan, maar beide films voelen erg persoonlijk aan. Micha Wald is een succesvol Belgisch regisseur in de maak, lees dus zeker ook het interview op kortfilm.be.

Jan Sulmont Helemaal (niet) akkoord? Lees de