The Day After Tomorrow

Genre: Rampenfilm | Duur: 2u04 | Release: 26 Mei 2004 | Land: VS | Regie: Roland Emmerich | Cast: Dennis Quaid, Jake Gyllenhaal, Emmy Rossum, Dash Mihok, Jay O. Sanders

Het kan bij momenten zo heerlijk zijn je even te laten meeslepen op het aanlokkelijk ritme van een hype. En zeker als iedereen opeens lijkt mee te doen, nog eens een doel waar de gehele Westerse samenleving zich als één man achter kan zetten. Met zijn honderd miljoen naar een film, dé kunstvorm van het volk, bejubeld en geprezen door ieder als ultieme verbroedering. Dan is het ook te begrijpen dat zowat ieder medium ruimschoots aandacht had voor The Day After Tomorrow, een extra kanterntje in De Morgen, een vierbladzijde vullend copy/paste interviewtje in de Knack, en serieuze redactionele items op tv waar meteorologen even mochten komen uitleggen of de film wel klopt.



Geef toe, zo'n end-of-the-world scenario doet iedere filmliefhebber toch een beetje watertanden, wat je nu ook mag denken van Independence Day, Armageddon of Twister... Op papier zit het er toch allemaal spannend uit. Zo ook in De Dag na Morgen, Overmorgen voor de vrienden. Door het broeikaseffect gaan grote delen van de wereld immers catastrofaal snel in een nieuwe ijstijd verzeild geraken. U die dacht dat het broeikaseffect het enkel warmer zou maken, bent verkeerd. Want het smelten van de poolkap heeft tot gevolg dat de Noord-Atlantische zeestroom omgedraaid wordt, zodanig dat ie koud ipv warm water meevoert.

Soit, tot daar aan toe, het jammere van de zaak is dat heel deze evolutie zich in enkele dagen schijnt te voltrekken en gepaard gaat met massale overstromingen, windhozen en andere zaken die Sabine Hagedoren enkel kent van horen zeggen.



Très spectaculaire dus allemaal en uiteraard zijn de special effects naar behoren en leveren enkele minuten geweldige spektakelcinema op. Het had allemaal zo mooi kunnen zijn... en toch hebben ze het weer verknoeid op de manier die we inmiddels al meer dan gewend zijn geworden. In plaats van de grootse opzet van de film eer aan te doen wordt alles gemarginaliseerd tot vader-weerexpert die zoon, lastige maar intelligente (Gyllenhaal blijft zijn Donnie Darko-look uitbuiten) tiener, redt terwijl zoon enkel oog heeft voor knap meisje. Waar blijven de beelden van weggespoelde steden, massale verdrinkingen, paniek en anarchie bij de bevolking? Voor een rampenfilm komt er bijzonder weinig ramp aan te pas en des te meer meligheid in de plaats.



Neen, overmorgen kan mijn kloten kussen, ik doe het wel met vandaag.

Frank Moens Helemaal (niet) akkoord? Lees de

Let op: wanneer u verder gaat zit de kans er dik in dat het einde van de film verklapt wordt met alle gevolgen voor uw filmervaring vandien.

ik wil mijn pret bedorven zien