Princess

Genre: Animatie | Duur: 1u22 | 2006 | Release: 7 Maart 2007 | Land: Duitsland, Denemarken | Regie: Anders Morgenthaler | Cast: Stine Fischer Christensen, Thure Lindhardt

De film choc van het voorbije filmfestival van Cannes was ongetwijfeld het nogal expliciete Shortbus, maar ook Anders Morgenthalers' Princess deed heel wat stof opwaaien. Regisseur Morgenthaler was immers een cartoonist wiens werk dagelijks de columns van de Deense dagbladen sierde. De commotie die de voorbije maanden gepaard ging met Deense spotprenten indachtig, werd het ergste gevreesd. Dat is opmerkelijk want eigenlijk is heel de heisa, net zoals bij John Cameron Mitchell's ludieke stadsfresco, niet meer dan een storm in een glas water. Princess werd onthaald als een tekenfilm over porno én prostitutie, maar eigenlijk is het vooral een mooie film geworden over een wraakengel die gerechtigheid zoekt.

De 32-jarige August keert na de dood van zijn zus Christina na jaren missionarisschap terug naar het thuisfront. Christina was onder de artiestennaam 'Princess' werkzaam in de porno-industrie en liet een vijfjarig dochtertje na. August voelt zich verplicht om Christina's dochtertje Mia verder op te voeden. Tot zijn grote ergernis begint Mia echter het gedrag van haar moeder overnemen (bij het spelen van moedertje en vadertje wil zij de prostituee spelen) en voor het te laat is begint August een persoonlijke kruistocht tegen de porno-industrie.

Regisseur Morgenthaler maakt niet zozeer een persoonlijke aanklacht waarin hij van leer trekt tegen de adult-entertainment-industrie, maar maakt van de wraaktocht een visueel interessante odyssee en creëert een mengelmoes van stijlen en referenties. Anime wordt afgewisseld met het korrelige beeld van een goedkoop gedraaide home-movie, terwijl Mia werd getekend als een figuurtje dat je zou kunnen tegenkomen in een Lilo and Stitch-achtige Disneyfilm. Het filmrijm dat Morgenthaler erop nahoudt is helaas niet altijd even intrigerend en mist het soms zijn effect, maar wat de film mist aan een consequente stijl, compenseert hij aan intensiteit. Want ondanks enkele choquerende scènes (liefhebbers die tuk waren op het stukje anime dat Tarantino inlaste in Kill Bill zullen hierbij vingers en duimen aflikken) is Princess vooral een erg poëtische film geworden. Een film die drijft op de emotionele motor die ook Myzaki's Spirited Away voortstuwde: waarachtige personages die niet onfeilbaar zijn.

Princess is het overduidelijke bewijs dat de animatiestrijd niet uitgevochten wordt tussen de twee welbekende titanen (Amerika met Pixar, Azië met Myazaki), maar dat ook de Europese animatoren pareltjes kunnen afleveren. De Mine Xplore Award (de prijs uitgereikt door de jongerenjury op het Gentse festival) is dan ook een welverdiende beloning.