The Mummy

De zin "wie heeft er niet als kind gefantaseerd over het Oude Egypte met haar pyramides, legendes en geheimzinnige vloeken" is niet alleen een wel heel erg zwakke, stereotype manier om een dergelijke recensie te beginnen, ze is in de tweede plaats nog waar ook, vandaar..

The Mummy maakt volop gebruik van Des Mensch fascinatie voor dit land en uiteraard in de eerste plaats voor al die toch wel heel erg geheimzinnige vervloekingen, geheime vallen in pyramides, schatten, mummies, en dergelijke meer.

De film begint meteen al geweldig: met de alomgekende typische bariton-film-stem wordt in sneltreintempo het verhaal, de vloek, en heel de reutemeteut uitgelegd.

Blijkt dat deze mummie zijn tijd ver voor was want ook dit verhaal is van het Romeo & Julia-genre: opperpriester wordt verliefd op vrouw van de farao, farao ontdekt dit, vrouw pleegt zelfmoord, man wordt vervloekt met de vreselijkste vloek ooit gebruikt, wordt levend begraven terwijl zijn lichaam langzaam wordt opgegeten door insecten, man belooft terug te komen en haar opnieuw tot leven te brengen, jadajadajada... het gebruikelijke dus..

Om mensen (of mummies) terug tot leven te wekken hoeft er niet zo bijster veel te gebeuren, gewoon eventjes het boek der doden lezen en het is al geflikt. Maar helaas hebben de hoofdpersonages niet voldoende hun buurtcinema bezocht, of ze zouden geweten hebben dat een levende mummie altijd een ochtendhumeur van jewelste bezit. Vandaar zal ook het grootste deel van de film gaan over het terug in de kist krijgen van de bovenvermelde ingewandenloze.

De film heeft een groot Indiana Jones gehalte: sterke held, zwakke dame, komisch figuurtje, magie en mystiek. Met dat verschil dat Indiana Jones goed was gemaakt, spannend was, er zo nu en dan geacteerd werd en meer van dat soort leuke details.

The Mummy mag dan wel vrij goed beginnen, uiteindelijk gedraagt de lappenpop met onmetelijke krachten zich maar als een slap ventje.

Echte spanning is ver te zoeken hoewel er sporadisch enkele leuke BOE momenten inzitten. Niet echt de aanrader van de week, maar toch nog steeds genietbaar als pure pulp.

Frank Moens Helemaal (niet) akkoord? Lees de