Ordinary Decent Criminal

Kevin Spacey rules! Bestrooi de man met wierook en mirre, geef hem een abonnement op de oscars, bombardeer hem desnoods meteen tot president (eindelijk weer een goede acteur aan de macht), maar ga in ieder geval kijken naar 'Ordinary Decent Criminal', een filmpje zo sympathiek als de geur van ruisende zomerjurken. 'Ordinary Decent Criminal' is een shot lust for life, een aha-erlebnis die herinnert aan de smaak van de verboden vrucht. Op je 12e stiekem door de meisjestoiletten gluren, snoep stelen in de buurtwinkel of, iets straffer, met uitgestreken gezicht peperdure kunst roven.

Dublin 1998. Michael Lynch (Kevin Spacey) pendelt vrolijk tussen zijn vrouw Christine en haar zus Lisa (Linda Fiorentino en Helen Baxendale) in een schijnbaar perfecte menage a trois. Daarnaast vormt Lynch een geniale crimineel. Met zijn bende zetten ze, als een soort moderne Robin Hoods, voortdurend de politie te kakken.

De climax in het kat- en muisspel komt als Lynch en z'n bende, vermomd als Amerikaanse toeristen, simpelweg het Dublin Museum buitenwandelen met een stel peperdure schilderijen onder de arm. De overval is zo geslaagd dat de oorspronkelijk bedoelde grap ontaardt in iets veel gevaarlijkers: de kick wordt aantrekkelijker dan de buit. Naarmate zijn ego en populariteit groeien, willen de politie en vooral inspecteur Noel Quigley (Stephen Dillane) hem kost wat kost breken.

Terwijl de politie hem 24 uur per dag schaduwt, groeien de spanningen tussen Lynch en z'n bende voelbaar. Bovendien begint het IRA zich ongevraagd met de zaak te bemoeien. Uiteindelijk slaagt inspecteur Quigley erin Lynch in het nauw te drijven...

'Ordinary Decent Criminal' begint op vederlichte toon, zweeft volledig tijdens de hilarische museumroof om daarna straaljagergewijs richting Spanning&Suspense te scheren. Buiten Kevin Spacey en Linda Fiorentino, beiden met perfect Iers accent, bestaat de cast volledig uit Britse en Ierse acteurs. Tot in de kleinste bijrol ontwaar je, zelfs met een elektronenmicroscoop, geen slechte acteerprestaties. Regisseur Thaddeus O' Sullivan, hier alleen bekend van December Bride, filmt Dublin als de grootstad die ze is: modern, chaotisch, hopeloos mooi. Iets meer moeite heeft de Ier met zijn chronologie: na een tijdje wemelen de flash backs en flash forwards voor je ogen. Soit, laat deze detailkritiek voor wat ze is en hol naar de bioscoop om anderhalf uur later idioot grijnzend buiten te komen. En schrik niet als u, op zoek naar een café dat Guinness serveert, plots luidkeels Lynchs levensmoto door de straten brult: "Always be loyal to yourself! Fuck the autorities as much as you can!"

Een bezorgde politieagent kwam ons vragen of alles wel in orde was...

Filip Hermans Helemaal (niet) akkoord? Lees de