The Wedding Planner

Jennifer Lopez, in de film Mary genaamd, organiseert trouwfeesten. Ze verzorgt samen met haar team werkelijk alles van de kleinste bloem in de kerk tot het feest nadien. Gewapend met hoofdtelefoon, micro, 'peptalk', binnenzakken vol sprays, flesjes, pillen enzovoorts kan ze namelijk elke situatie aan.

Om daarbij wat humor - zij het meestal flauwe - in te lassen, krijgen we enkele voorbeelden. Strontzatte nonkels, twijfelende bruiden, zenuwachtige vaders,... voor alles heeft ze een oplossing. Gevolg is dat haar bedrijf enkel perfecte huwelijken aflevert. Zelfs de speechen kan ze schrijven en influisteren via een oortje. Kortom ze is zo goed dat ze beter is dan haar werkgeefster.

Niet verwonderlijk voor zo'n workaholic, loopt Mary's eigen liefdesleven helemaal niet zo perfect. Haar huwelijk werd namelijk ooit op het laatste moment afgeblazen, zodat ze verbitterd alleenstaande werd. Op het moment dat we haar leren kennen, weet ze met haar originele ideëen een heel rijke klant te strikken. Het stereotiep voorstellen van personages begint hier dan wel serieus op te vallen, maar kom? Zelfs ook na de werkuren lijkt het goed te gaan met Mary, want ze ontmoet iemand. Het is - en ik durf het bijna niet te schrijven - een dokter die haar leven redt door haar net op tijd weg te duwen voor een losgereden vuilniscontainer.

Het klikt meteen, ze is verliefd, maar wat blijkt kort nadien? 't is verdorie de toekomstige schoonzoon van de rijkste klant die ze ooit had. Vanaf dat moment wordt het natuurlijk interessant en hier en daar zelfs een beetje humoristisch. De blonde toekomstige bruid is bv. zo dom dat het grappig wordt. Helaas gebeurt dit slechts enkele malen en blijft het voor de rest enkel een glimlach op een anders al sowieso goedlachs gezicht.

Geen schitterende film, wel middelmatig tijdverdrijf met wat flauwe humor, romantiek en mooie mensen. Ideaal dus bij regenweer. Met een beetje vrijgevigheid, één ster op de K.U.T-schaal.

Tim Somers Helemaal (niet) akkoord? Lees de