Austin Powers in Goldmember

De eerste Austin Powers, die intussen al van 1997 dateert, kon nog enigszins op onze sympathie rekenen. Het personage, een glibberige detective uit de jaren '70, was een geslaagde parodie op James Bond of, de minder glamoureuze versie ervan, Harry Palmer (uit o.a. The Ipcress File, 1965). Bovendien was Mike Myers, die Austin speelt, een grappige kerel die ons in onze puberjaren al aan het lachen bracht met Wayne's World en het vervolg erop. Austin Powers: International Man of Mystery was dan ook een pretentieloze komedie, waarin enkele erg goeie grappen zaten. Het vervolg, Austin Powers: The Spy who Shagged Me, bleek grotendeels uit hetzelfde vaatje te tappen, waardoor de film ons maar matig meer kon boeien. Onze vrees dat het derde deel zou tegenvallen, was dan ook terecht: Austin Powers in Goldmember is een regelrechte mislukking.

Austin Powers neemt het deze keer behalve tegen zijn aartsvijand Dr. Evil (eveneens vertolkt door Myers), op tegen een nieuwe slechterik: Goldmember (nog een rol voor Myers). Die slaagt erin Austin's vader (een goed gecaste Michael Caine, die de originele Harry Palmer speelde) in handen te krijgen om zo ongehinderd te wereld te veroveren, of te vernietigen, of wat dan ook. Het is ons allemaal wat ontgaan, want de chaotische situaties die elkaar in snel tempo opvolgen, kunnen in geen geval een verhaal genoemd worden. In feite is deze film niet meer dan een aaneenschakeling van sketches, die elkaar zonder enige logica opvolgen. Vuile onderbroeken, scheten, puisten en lullen zijn de meest voorkomende onderwerpen van die meestal héél flauwe grappen. Op Dr. Evil en Austin zelf na zijn alle personages compleet onbelangrijk en het lijkt wel alsof Myers er zeker van wou zijn dat hij de grappigste was op de set. Vooral het zootje ongeregeld dat nu al drie films lang Dr. Evil's staf speelt, is niet om aan te zien, hoewel we voor Mini-Me nog een uitzondering willen maken. Toppunt van non-talent is wel zangeresje Beyoncé Knowles, die als Foxy Cleopatra erin slaagt de hele film door op te gaan in het decor en zo het meest vergetelijke personage uit de filmgeschiedenis neerzet. Er staat haar ongetwijfeld een mooie toekomst als etalagepop te wachten.

Zelfs het humorniveau van F.C. De Kampioenen ligt hoger.

Austin Powers in Goldmember mikt dus in geen geval op een plaats in de lijstjes van de critici, noch op kwalitatief amusement, maar wel op de portefeuille. Geld is ongetwijfeld de enige drijfveer van dit onding geweest, en de release ging gepaard met een reusachtige reclamecampagne. Het succes in de VS was dan ook gigantisch! En hoewel FC De Kampioenen nog steeds druk bekeken wordt in Vlaanderen, zit ons humorniveau toch iets hoger, dus potten breken zal de film bij ons niet doen. Maar het Amerikaanse succes verklaart wel waarom in Goldmember tal van Hollywoodvedetten hun gezicht laten zien. De cameo's van Cruise, Paltrow, Spacey, Travolta, DeVito en Spielberg zijn jammer genoeg het enige waarmee onze mondhoeken omhoog gingen. Daarvoor geld neertellen zou echter zonde zijn, dus uw euro's zijn zelfs nog beter besteed aan de Joepie dan aan deze gigantische knoeiboel van een film.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de