The Astronaut's wife

"The Astronaut's wife, het best te omschrijven als ROSEMARY'S BABY meets INVASION OF THE BODY SNATCHERS, noemt zichzelf een thriller, maar zou beter als natte dweil door het leven gaan. Geen enkel moment dreigt dit oervervelende, lamme ding op gang te komen, een stevig budget en twee steracteurs ten spijt".

Voor zover de bespreking van TEEK, dat daarmee de meeste Amerikaanse criticasters volgt die de film afkraakten wegens belachelijk einde, zwakke hoofdactrice en vooral veel té traag.

De film komt nochtans snel op gang en we weten meteen waar het om draait. Spencer Armacost (Depp), All American macho man, mét gevoelige kant, wordt samen met Alex Streck in een baan om de aarde gebracht. De missie verloopt voorspoedig totdat het contact met Houston voor twee minuten wegvalt. Toch komen de astronauten volledig gezond terug en lijkt alles OK te zijn. Wat er precies gebeurd is, kunnen ze evenwel niet vertellen. Vervolgens begint de miserie. Streck begint elke nacht naar onverstaanbare geluiden uit z'n radio te luisteren en sterft aan een beroerte. Zijn vrouw Natalie neemt daarop de radio mee op uitstap onder de douche "BAD IDEA" Haar laatste woorden: "it's hiding inside me."

Nu begint ook Spencer raar te doen: hij is nu enkel nog maar macho, gaat hevig tekeer in bed, begint ook naar dat ene programma op de radio te luisteren en geeft z'n pilootcarrière op om in de Big Apple bakken geld te verdienen. Voor Jillian (Theron), zijn vrouw, breken verwarde tijden aan: de ene keer is ie lief, de andere keer herkent ze hem niet meer; wat er nu precies gebeurd is tijdens die twee minuten wil ie nog altijd niet zeggen en ten slotte is ze zwanger geraakt. Meer en meer begint ze echter te geloven dat haar zwangerschap van een tweeling - net zoals bij Natalie Streck - niet al te koosjer is.

Als er nu nog ene Reese, ontslagen werknemer van NASA, haar waarschuwt dat ze in feite twee aliens in zich draagt, weet ze het helemaal niet meer. Wat moet ze volgen: de ratio die zegt dat aliens natuurlijk niet bestaan of haar gevoel dat haar man niet meer dezelfde is en dat de tweeling een ietwat vreemd DNA zal hebben en in feite beter uit de weg geruimd kan worden?

Ondanks de vele kritiek vond ik deze film wel goed. Het gaat inderdaad allemaal zeer traag, maar dat stoort nooit echt, laat ruimte voor mooi en subtiel camerawerk en leidt nog meer tot dat beklijvende gevoel dat je krijgt vanaf de dood van Strecks vrouw. Regelmatig denk je dat er een alien uit iemands buik of mond gaat kruipen, maar daar gaat het in deze film niet om. De aliens zijn ondergeschikt gemaakt aan het acteerwerk. Johnny Depp is zeer goed. Vooral de venijnige trekjes die hij ontwikkelt, zijn subliem geacteerd. Toch neemt Charlize Theron dé hoofdrol voor haar rekening. Ze speelt in feite een gelijkaardige rol als in "The Devil's Advocate". Ook hier trekt ze met haar man naar het hippe en jachtige Manhattan (cfr. prachtige moderne yuppie-achtige flat), waarna ze verteerd zal worden door twijfels en waanideeën.

Ze draagt haar rol zeer behoorlijk, maar moet oppassen dat ze in de toekomst niet getypecast wordt. De volgende films zullen bevestiging van haar kwaliteiten moeten brengen. Dat geldt ook voor debuterend regisseur Rand Ravich die het ding ook schreef. Hoewel hij overal ideeën pikte (de film is zeker niet de meest originele) van o.a. Polanski (Rosemary's baby), in de film m.i. onnodig nog een psychologische dimensie wou betrekken (Jillians vroegere psychologische problemen) en het einde inderdaad wat krampachtig overkomt, kijk ik uit naar z'n volgende film om te zien wat hij allemaal in z'n mars heeft.

Dus: hou je van snelheid, aliens in beeld en continue actie, ga dan NIET naar deze film. Ik hoop dat de rest zich niet zal laten leiden door de vele slechte kritieken. Ik vond het in ieder geval wel goed én spannend.

Jan Loisen Helemaal (niet) akkoord? Lees de