Tropic Thunder

Succesvolle Amerikaanse komedies blijken, eens ze aan een iets kritischer, Europees publiek worden voorgelegd, vaak flink tegen te vallen. Wij verwachten immers soms net iets meer dan wat seksgrollen of kotspartijen. Het flink bejubelde Tropic Thunder biedt gelukkig niveau en bevat zelfs enkele leuke vondsten.

Tropic Thunder vangt aan met drie valse trailers én een reclamespot, waarvan nietsvermoedende kijkers in het slechtste geval zouden kunnen denken dat ze echt zijn. Ze dienen om ons de drie hoofdrolspelers voor te stellen: Tugg Speedman (Ben Stiller), een derderangs Dolph Lundgren, ster van een reeks oliedomme actiefilms; Kirk Lazarus (Robert Downey, Jr.), een overernstige karakteracteur wiens voorbereiding op een filmrol die van Daniel Day-Lewis flink overtreft; en Jeff Portnoy (Jack Black), een drugsverslaafde komiek van het laagste allooi die films maakt vol dikke, schetenlatende mensen die hij allemaal zelf vertolkt - een duidelijke referentie naar Eddie Murphy. Noem deze drie hilarische filmpjes gerust het hoogtepunt van de film: ze zijn zo treffend en steken zo heerlijk de draak met Hollywood dat je ze meteen nog eens zou willen bekijken. Gelukkig is wat volgt ook best te pruimen: de drie heel verschillende acteurs zijn namelijk gecast in een oorlogsdrama (denk Platoon en Apocalypse Now), gebaseerd op de biografie van oorlogsheld Four Leaf Tayback (Nick Nolte). Die vindt de acteurs maar watjes en overtuigt de regisseur ervan dat de mannen een echte, indringende, overlevingservaring nodig hebben. Zo wordt de volledige cast van de film gedropt in de Vietnamese jungle, met de mededeling dat verborgen camera's hen zullen filmen en ze dus voortdurend in hun rol moeten blijven. De afdeling speciale effecten zal hen het vuur aan de schenen leggen om het hen zo in hun broek te laten doen. Maar - uiteraard - loopt een en ander mis want de acteurs stoten op een heroïneplantage en belanden al snel in een echte gewapende strijd.

Ben Stiller, die ook regisseur en co-scenarist van deze film is, heeft zijn inspiratie gevonden in een wereld die er eigenlijk om vraagt eens flink te kakken gezet te worden: Hollywood. De ego's, het narcisme, het streven naar een Oscar, het snobisme, het product placement, de geldverspilling en de sterallures, ... ze bieden allemaal stof voor een aantal geslaagde grappen, gebracht door een groep geweldige acteurs. Downey Jr. is zelfs grandioos als een blonde Australiër die per se een zwart personage wil vertolken en dit volhoudt tot ergernis van zijn kompanen - vooral omdat sommigen écht zwart zijn. Toch is dit geen alles overtreffende komedie. Stiller mag dan al goede grappen kunnen bedenken, als regisseur stelt hij toch niet veel voor. Zijn film is bijzonder onevenwichtig - je moet wel eens schaterlachen, meestal gewoon grinniken, soms is de film even spannend - en ontbeert een consequente stijl. Je zou je op bepaalde momenten zelfs afvragen of Stiller eigenlijk niet net het soort film wil maken dat hij tracht te parodiëren. Zijn eigen personage maakt immers een soort zelfrealisatie mee die de film af en toe van ernst voorziet, terwijl Black, alweer heerlijk ongegeneerd halfnaakt en ranzig door het beeld strompelend, gewoon lollig is. Een bizar contrast, dat de film destabiliseert. Bovendien zit ook Tom Cruise in de film - zijn bijrol is écht wel meer dan een cameo - maar zijn aanwezigheid is bijzonder storend. Niet alleen omdat zijn personage niet echt te vatten valt, maar vooral omdat we ondanks de sterke vermomming gewoon Cruise zien die heel erg zijn best doet grappig te wezen en aldus zijn verzuurde imago bij een groot publiek tracht te herstellen. Je ziet er zo doorheen en het dansje waarmee hij de film mag afsluiten, is ridicuul.

Maar in zijn geheel is Tropic Thunder natuurlijk genieten. De film heeft vaart en de personages maken goed wat het verhaal mist. Er bestaan spitsvondiger komedies, maar wat Stiller betreft is dit toch een stap vooruit als je Meet the Parents of The Heartbreak Kid in beschouwing neemt. Meer van dat!

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de