Seventh Circle

In een klein Hongaars dorp krijgt een groepje bevriende kinderen het gezelschap van een enigmatische jongen. Met woorden en daden daagt hij het verveelde clubje uit na te denken over de dood en het geloof. Het charisma van de vreemde snuiter werkt: enkele van de kinderen gaan, tot ontsteltenis van de jonge en progressieve pastoor, hun denken én handelen in vraag stellen. Hun experimenten beperken zich niet tot afwijkende meningen poneren of filosoferen over wat volgt na de dood. De (zelf)destructieve daden moeten uiteindelijk wel tot een tragedie leiden.

Wat zo knap is aan deze bescheiden productie, is hoe regisseur Sopsits vrijwel elke scène van een zekere intensiteit voorziet. Zo volgen vele bezwerende momenten elkaar op, waarin dreigende muziek of het onheilspellende decor dat het moeras vormt, contrasteert met de schijnbare alledaagsheid van wat getoond wordt. Soms zien we niet meer dan pratende kinderen. De indrukwekkende vertolkingen, in het bijzonder van het jongetje dat Sanyi speelt en in de onthutsende climax zijn moed wil tonen, maken de betrokkenheid dan ook compleet.

De wat botte montage staat een vloeiende overgang tussen de scènes wat in de weg. De film bereikt door dat fragmentarische misschien niet geheel het dramatische effect dat beoogd werd, maar niettemin is dit zware kost die u lichtjes bedroefd naar buiten laat wandelen.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de