Pure

Genre: Drama | Duur: 1u42 | Release: 1 Januari 2011 | Land: Zweden | Regie: Lisa Langseth | Cast: Samuel Fröler, Alicia Vikander

De beloftevolle Zweedse filmmaakster Lisa Langseth won met Godkänd vier jaar geleden nog de prijs voor beste Europese kortfilm op het Internationaal Kortfilmfestival in Leuven. Haar langspeelfilmdebuut Pure getuigt opnieuw van een enorm talent om op subtiele wijze de vaak pijnlijke realiteit te vatten. Sec verteld, maar zinderend van emotie is Pure een film die bijblijft.

Het hoofdpersonage van deze indringende film is Katarina, een verwarde jongvolwassene uit een eerder marginaal milieu. Na een zoveelste conflict op de werkvloer, verliest Katarina alweer haar baan. Haar moeder vindt dat ze het gelukkig nog getroffen heeft met haar fantasieloze, brave vriendje. Maar binnen in Katarina rommelt en knettert het. Onrustig en weerspannig. Klassieke muziek biedt een toevlucht. Wanneer Katarina een job aanneemt in een concertzaal, bloeit ze open. De aandacht van de charismatische dirigent Adam maakt het plaatje compleet.

De jonge actrice Alicia Vikander domineert de film met een verbluffend rake vertolking. De gevoelens van afwijzing en de drang tot (zelf)destructie spatten van haar gezicht. Moeiteloos lijkt ze van rol te wisselen: enerzijds een verbitterde en obsessieve rebel, anderzijds een opgewekte en verzorgde receptioniste, Vikander glijdt in de diverse jassen van haar personage en roept bij de kijker een waaier aan emoties op. Welke gebroken vrouw zit er onder die norse blik? Tegen beter weten in wil je haar beschermen en bemoederen.

Langseth zet het emotionele relaas ongekunsteld en ongeschaafd in beeld. De camera zit de personages op de huid en volgt hen haast struikelend op de voet. In de vele lege ruimtes die het decor van de concertzaal biedt, weet ze evenveel beknelling als warmte te leggen. Dat geldt ook voor de soundtrack, die nog maar eens aantoont dat vele klassieke stukken in al hun kracht onovertrefbaar blijven. Mozart, Bach en Beethoven zijn ideaal voor het onderstrepen van de sobere tragiek die onder iedere scène sluimert.

Pure werd op het Gentse filmfestival van 2010 bekroond door de jongerenjury, o.a. omwille van de juiste voeling voor dramatiek, zonder enig effectbejag. De film kruipt dus onder je huid. Pure is overigens niet specifiek een jongerenfilm, maar net een erg volwassen drama van het type waar iedere liefhebber van de betere film regelmatig naar verlangt. Daarnaast toont het nog eens dat Zweden op filmgebied maar blijft groeien en boeien.