Premium Rush

De belevenissen van een fietskoerier die door de straten van New York tracht te ontkomen aan een ongure kerel die zijn pakje wil bemachtigen, vallen zoals u ziet in één zin samen te vatten. Het gemakzuchtige scenario is dus beslist niet de kracht van het vederlichte en hapklare Premium Rush. Het verhindert echter niet dat dit een ongelooflijk entertainend, heerlijk voortrazend filmpje is geworden.

Regisseur David Koepp heeft dan ook voor de juiste, adembenemende stijl gekozen om de fietsactie zo intens mogelijk te maken. We sjezen mee met de protagonoisten door de drukke, levensgevaarlijke straten van Manhattan, tussen manoevrerende taxi's en onoplettende voetgangers door. Petje af voor wat productioneel gezien ongetwijfeld geen sinecure was. Een leuke visuele vondst die u gegarandeerd grimassend en met dichtgeknepen billen aanschouwt, is het voorspellen van wat de diverse verkeersopties zouden opleveren. In twee op drie gevallen betekent dat immers dat de fietser het moet ontgelden en spectaculair en met zichtbaar genoegen van de makers, van de sokken wordt gereden. Het aantal valpartijen en aanrijdingen in deze film, versterken trouwens alleen maar je voornemen die ridicule fietshelm en dat spuuglelijke fluohesje toch maar eens op te diepen.

Joseph Gordon-Levitt kan momenteel alles aan. Een uit lucht opgetrokken personage als fietskoerier Wilee, kost dus geen moeite. Zijn onschuldige kop volstaat om de onnozelste momenten van de film door de vingers te zien. Michael Shannon doet evenmin moeite de slechterik van een dimensie te voorzien. Het ophemelen van een soort subcultuur die onder fietskoeriers bestaat, komt vergezocht over. Maar de karakters zijn dan ook compleet ondergeschikt aan de heerlijke achtervolgingen en sensationele ontsnappingen.

Premium Rush zorgt voor een behoorlijke adrenalinestoot. Popcorncinema van het zuiverste soort dus, de ideale zonde in een cinefiel dieet. Het hoeft niet altijd Amour te zijn.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de