Nocturna

Beeld je eens in; je bent helemaal alleen op de wereld en het enige dat je troost kan bieden verdwijnt in de donkere nacht. Het overkomt Tim, het kleine hummeltje dat een panische angst heeft voor het donker en elke nacht opkijkt naar de sterrenhemel om onder het licht zijn ster Adhara rustig in te dommelen. Tijdens de bewuste nacht waarin Adhara uitdooft, wil de kleine Tim op het dak gaan slapen onder het deken van het lichtende hemelgewelf. Daar doet hij de verontrustende ontdekking dat de sterren stuk voor stuk uitgeroeid worden om hem in het pikdonker achter te laten.

Tim komt ook te weten dat niet alles in de wereld is wat het lijkt, en al zeker niet in de verduisterde wereld. Hij houdt helemaal niet van de nacht, behalve als het gaat om zijn geliefde sterren. Maar de nacht blijkt echter een wonderlijke tijd, waarin fabelachtige figuren ronddolen om het hele gebeuren in goede banen te leiden. De grote loebas die het ukkie ontdekt is ontdaan. Kinderen horen te slapen als het donker wordt, en al zijn katten-volgelingen staan voor die taak avond na avond paraat. Alleen Tims kat heeft merkelijk wat problemen met die verantwoordelijkheid en wordt daardoor een beetje uit de troep geweerd. Net als zijn beschermeling waarover hij waakt is hij een beetje een eenzame buitenstaander. Maar Tim is niet de eerste de beste, hij moet en zal de sterrenhemel terug doen oplichten, met of zonder de hulp van de kattenbewaarder, Wat volgt is een verbluffende reis door de grillige nacht. De film mag dan wel op een blije noot eindigen, maar wordt nooit clichématig.

Nocturna heeft zijn bijtitel La nuit magique niet gestolen. Het is een overdonderend magisch en vertederend verhaal over groot worden en angsten overwinnen. Het mag dan wel een kinderfilm zijn, geen enkele volwassene zal zichzelf met het anderhalf durende spektakel vervelen. Nocturna is een prent die je volledig overrompelt en volkomen ontroerd achterlaat. De plot gaat nooit vervelen, wordt nooit archetypisch of banaal en kan zelfs de meest verzuurde persoon nieuw leven inblazen. De makers creëerden een toverachtige droomwereld in ongelooflijk adembenemende animatie. Je ziet de nacht niet alleen, je kan hem bijna ruiken, voelen en proeven. Nocturna is eenvoudigweg fenomenaal getekend, in zachte en lichte kleuren en vormen. De atypische lichaamsbouw van de personages geeft een schattig en vederlicht effect. Er wordt ongelooflijk gejongleerd met licht- en schaduweffecten en de film straalt zonder meer. Op geen enkele manier de moraal van het verhaal belerend, maar simpelweg passend en ontroerend. De kleine eigenaardigheden van de creaturen van de nacht en hun drukke bezigheden maken dat de film er echt uitspringt. Vergeet Disney, leve Adrian Garcia en Victor Maldonado die je in geen tijd in hun nachtelijke fantasieën meeslepen.

Julie Van Craen Helemaal (niet) akkoord? Lees de