Monsters

Een monsterfilm maken die begint waar anderen eindigen. Dat was de opzet van regisseur Gareth Edwards met zijn debuutfilm Monsters. Verwacht je dus niet aan de zoveelste special-effects geladen, actievolle alien-invasie film. Wat je dan wel voorgeschoteld krijgt, is nog maar de vraag uiteindelijk, wetende dat dit een film is die gemaakt is met een zeer klein budget, twee acteurs en veel improvisatie.

In hoofdzaak is Monsters een sfeerstuk geworden over twee mensen die op de vlucht zijn en ronddwalen in een wereld verscheurd door buitenaardse krachten. Zes jaar na het ontdekken van buitenaards leven en het neerstorten van een sonde om levende exemplaren naar onze planeet te brengen, is het noorden van Mexico overgenomen door deze wezens. Fotograaf Andrew Kaulder wordt door zijn baas naar Mexico gestuurd om diens dochter Samantha te begeleiden naar hun thuisland Amerika. Wanneer ze de laatste ferry missen door een bezetting van het leger, worden ze verplicht om door de zogenaamde Geïnfecteerde Zone te trekken.

Regisseur Edwards heeft ervoor gekozen de focus te leggen op de personages en hun relaties in plaats van de monsters naar de voorgrond te brengen. Hierdoor krijgt de film een meer contemplatief karakter, dat menselijke emoties aftast zoals liefde, angst en (wan)hoop in tijden van chaos en ontreddering. Bovendien durft de film, net als lotgenoot District 9, ook maatschappelijke thema’s aan te kaarten zoals de vluchtelingenproblematiek, territoriale bezetting en mensenhandel (dat de film zich afspeelt aan de Mexicaans-Amerikaanse grens zal geen toeval zijn).

Waarin Monsters zich pas echt onderscheidt van andere films, is het productieproces. Met een ware guerilla-stijl manier van filmen trokken de regisseur en zijn twee acteurs doorheen Zuid-Amerika en de Verenigde Staten om alles op bestaande locaties te filmen. Dit terwijl andere personages eigenlijk gewone mensen zijn. Enkele maanden monteren en wat special effects toevoegen op je laptop, en het resultaat is een zeer geloofwaardige en realistische prent die bovendien ook nog eens mooi oogt.

Met een ware guerilla-stijl manier van filmen trokken de regisseur en zijn twee acteurs doorheen Zuid-Amerika en de Verenigde Staten om alles op bestaande locaties te filmen

De manier van werken die Edwards hanteerde heeft echter ook een keerzijde. Door de grote mate van improvisatie zijn de dialogen niet altijd even goed uitgewerkt en lijkt ook het verhaal onvoldoende draagkracht te bieden aan de film. Ondanks een paar prachtige scènes, zoals die aan de tempel, speelt het verhaal te weinig in op de aangereikte thematiek en lijkt het eerder gewoon rustig verder te kabbelen zonder ergens naartoe te gaan. Hierdoor is de film niet altijd even boeiend.

Jeroen Van Rossem Helemaal (niet) akkoord? Lees de