Mission: Impossible 3

Genre: Actie | Duur: 00 min. | Release: 3 Mei 2006 | Land: VS | Regie: J.J. Abrams | Cast: Tom Cruise, Philip Seymour Hoffman, Michelle Monaghan, Jonathan Rhys Meyers, Maggie Q, Laurence Fishburne

"People first, explosions second" was het motto waarmee J.J. 'Lost' Abrams, met de hulp van 'Alias'-scenaristen Alex Kurtzman en Roberto Orci, sleutelde aan het script van Mission: Impossible III. Abrams kreeg voor zijn allereerste filmproject carte blanche van acteur/producer Tom Cruise om het oorspronkelijke script (waarin ook een passage in Antwerpen voorkwam) naar zijn hand te zetten. Abrams maakte naar eigen zeggen ruimte om het persoonlijke leven van topspion Ethan Hunt in kaart te brengen, en diepte ook zijn relatie met trouwe secondant Luther uit. Tussendoor brak hij grondig met zijn voorgangers.



De openingsscène zet Abrams' visie al meteen in de verf: ze kon niet verder verwijderd zijn van de films van De Palma en Woo. We zien een vastgeketende, hulpeloze, bebloede en half verdoofde Ethan Hunt, ten prooi gevallen aan de ultieme slechterik Owen Davian (Philip Seymour Hoffman, geweldig als de gemene, dreigende en beangstigend geloofwaardige bad guy). De daaropvolgende scène, het chronologische beginpunt, toont het verlovingsfeestje van Hunt en zijn vlam Julia (Michelle Monaghan). De spion blijkt een compleet andere mens dan de bonkige, langharige playboy die in M:I 2 met een Oosterse schone ging racen na een rots te hebben beklommen. Na tien minuten al is overduidelijk dat Cruise met Abrams een goede keus maakte. In dat door Scientology en placentageuren benevelde brein huist toch nog een scherpe visie.



De plot vormt dan weer een groot contrast met Brian De Palma's origineel, dat bezaaid was met allerlei valkuilen en plotwendingen. Abrams houdt het simpel: ontvoering, reddingsactie, ontvoering, reddingsactie. Tussendoor probeert hij nog wat verwarring te zaaien door een verrader het IMF te laten infiltreren, een twist die elk normaal begaafd mens al van mijlenver ziet aankomen. De regisseur laat het ook blijken door de knoert van een MacGuffin die het verhaal vooruitstuwt: niet de plot is heilig, wel hoe de personages daarop reageren.



Net daar is de succesvolle televisiemaker zichzelf misschien wel voorbij gesneld. Het uitdiepen van zijn personages gaat immers niet verder dan een overdreven zoet liefdesverhaaltje en enkele knipoogjes tussen Hunt en Luther Stickell. De relatie tussen Ethan en Julia levert wel enkele aangenaam mooie scènes op én wordt uiteindelijk ook verweven in de plot. Ze kan echter niet opwegen tegen de indrukwekkende vloedgolf aan prachtig gestileerde, enorm intense actiescènes: de grootste kracht van M:I III. De scène waarin twee helikopters een kat-en-muis-spelletje spelen tussen tientallen gigantische windmolens is een ongelooflijk cinematografisch hoogstandje. Dat in één van die helikopters Ethan Hunt ondertussen ook nog met defribillators aan de slag gaat, benadrukt dat zelfs Abrams dit verhaal niet al te serieus neemt. M:I:III is een feelgood actiefilm. Grote drama's worden enkel gesuggereerd (een enkele keer gebeurt dat ook erg beklijvend), en daar blijft het bij.



Die feelgood-factor verklaart ook waarom er helemaal geen tijd en energie wordt gestopt in het verklaren van het lukken van alle halsbrekende stunts die de film rijk is. Hunt kríjgt een parachute, een machine die baseballen afschiet en zo nog wel wat gadgets. Terwijl zijn teamleden in de auto keuvelen over weggelopen katten, lukt het hem om een gebouw binnen te dringen waarvan twee minuten eerder nog beweerd werd, dat het ondoordringbaar was. Of hij nu in priestergewaad rondloopt in Vaticaanstad of langs ijzingwekkend steile appartementsgebouwen roetsjt in Shangai, Ethan Hunt is Superman in het kwadraat. Tom Cruise heeft eindelijk zijn fris, kortgeknipt kopje nog eens opgezet en haalt die bekende, misselijkmakende megawatt glimlach pas op het laatste nippertje boven. Hij kan dus nog acteren, alle foute grapjes, moodswings en gebrainwashte Katies ten spijt. Rhames is altijd plezant, Laurence Fishburne altijd sterk. We noteren ook een leuk bijrolletje voor Simon Pegg, die u herkent uit het behoorlijk amusante Shaun Of The Dead.



Abrams weet zijn belofte, waarmee we deze recensie begonnen, niet volledig waar te maken, maar dat is niet erg. Want M:I:III is een ongelooflijk entertainende actiefilm geworden en heeft alles in huis om de slabakkende Hollywood-blockbustertrein weer op gang te trekken. De twee uur die de film duurt, vliegen in een rotvaart voorbij. Mission alsnog accomplished.