Little Miss Sunshine

Michel Gondry, Spike Jonze, Jonas Åkerlund (Spun), ... De lijst van gevierde videoclipregisseurs die met succes de overstap maakten naar het witte doek lijkt eindeloos. Deze virtuozen mogen nu een nieuw regisseurskoppel met open armen ontvangen. Jonathan Dayton en Valerie Faris waren zowat de huisregisseurs van de Red Hot Chili Peppers (u herinnert zich ongetwijfeld de videoclip voor Californication, waarin Flea en de zijnen de hoofdrol speelden in een videogame) en leverden werk af voor R.E.M, Janet Jackson en Britney Spears. In hun eerste langspeler verraadt niets hun verleden als clipmakers, want Little Miss Sunshine is een verassend beheerst, vaak hilarisch en zelfs ontroerend komisch getint drama geworden.

Door de film te catalogeren als komedie doen we de film echter oneer aan. Het regisseursduo (in het dagelijkse leven zijn ze man en vrouw) brengt een drama over the bright side of life en tegelijk een dijenkletser over het morbide des levens. Een vreemde bliep op de radar! Absoluut, en zo zien we het graag. De prent wordt bevolkt door een handvol vreemde personages (pa is een psychologische coach voor wie winnen de enige oplossing is, zoonlief is een nihilist die flirt met Nietzsche, grootvader is seks- en drugsverslaafd) maar toch heeft de hele familie Hoover onze sympathie.

Little Miss Sunshine draait om het vurige verlangen van dochter Olivia om een schoonheidskoningin te worden. Haar vader gelooft steevast in de innemende charme van zijn dochter en besluit om met heel de vijfkoppige familie een roadtrip te ondernemen richting Californië, waar een veelgeprezen schoonheidswedstrijd plaats vindt. Zoals het de klassieke roadmovie betaamt, verloopt de trip niet zonder slag of stoot. De motor van de VW camper doet het niet naar behoren en grootvader krijgt het aan z'n hart. Maar vader moet en zal zijn dochter naar de finale van de schoonheidswedstrijd voeren.

In het verleden zijn er ondertussen al massa's films gedraaid over disfunctionele families (Wes 'The Royal Tenenbaums' Anderson bezat zowat het monopolie over dit soort familieschetsen), maar Dayton en Faris vertellen hun verhaal in een uitzinnige cross-over tussen vormen en stijlen. Zo wordt er zonder gêne afgewisseld tussen existentieel drama, onderbroekenlol à la The Farrelly Bros. (of noemt u een scène waarin een lijk ontvreemd wordt uit een ziekenhuis fijnzinnig?) en kurkdroge humor. Debuterend scenarist Michael Arndt zorgt niet alleen voor perfect uitgekiende situatiehumor, maar voert personages op die ontroeren, intrigeren en amuseren.

Er wordt zonder gêne afgewisseld tussen drama, onderbroekenlol en kurkdroge humor.

Maar hoe goed de personages ook geschreven zijn, een karakter valt of staat natuurlijk met zijn vertolking. De familie wordt vertolkt door een atypisch kransje acteurs dat perfect kleur weet te geven aan hun atypische rollen. Greg Kinnear is heerlijk erover als de mental coach, die inziet dat hij eigenlijk zelf een loser is en Steve Carrell weet in navolging van Jim Carrey te verassen in een serieuze rol. Abigail Breslin is een kindsterretje met een gouden toekomst en Paul Dano bewijst dat hij straks uitstekend zijn mannetje zal staan in Paul Thomas Andersons oliekroniek There will Be Blood.

In normale omstandigheden zijn we zuinig met het volgende predicaat, maar het moet gezegd: Little Miss Sunshine is een film met een lach en een traan, een komedie die van de eerste tot de laatste minuut sprankelt als een bruistablet en een aardig visitekaartje van een regisseurskoppel, waar we graag meer van willen zien.

Sven De Hondt Helemaal (niet) akkoord? Lees de