Iron Sky

Veel filmmakers scheppen er genoegen in om een buitenaardse invasie te lanceren op de aarde. Het is dan ook niet verwonderlijk dat het genre wat verzadigd aanvoelde de afgelopen jaren. Een frisse wind komt echter van enkele Finnen die tijdens een saunasessie in een oude vijand een nieuw en origineel gevaar vonden. In Iron Sky wordt de aarde namelijk belaagd door nazi’s die zich verstopten op de duistere zijde van de maan.

In plaats van in bunkers te schuilen, ontvluchtten deze in 1945 de aarde. Op de maan herbouwden zij hun militaire macht en bereidden zij hun terugkeer naar de aarde voor. Wanneer de Amerikanen een nieuwe missie lanceren naar de maan, wordt één van de astronauten gevangen genomen. De nazi's ontdekken dat zijn iPhone de kracht heeft om hun ultieme oorlogsmachine, de Götterdämmerung, aan te drijven. Oberführer Klaus Adler stelt aan de huidige Führer, gespeeld door Udo Kier- die veel te snel van het scherm verdwijnt - voor om een missie te leiden naar de aarde om meer van deze toestellen te bemachtigen. De tijd om de aarde te heroveren lijkt aangebroken te zijn, en Operatie Meteorblitzkrieg wordt ingezet.

Na de zombienazi’s uit Dead Snow en Outpost krijgen we deze keer dus ruimtenazi’s op ons afgevuurd. Net als bij Star Wreck, een Star Trek/Babylon 5 parodie van regisseur Timo Vuorensola en zijn companen, wordt dit ruimteavontuur geïnjecteerd met de nodige dosis humor. De film parodieert zonder schaamte films zoals Star Wars, Star Trek of Dr. Strangelove. Tijdens een van de meest geniale momenten parodieert de film zelfs de internetparodieën op de bunkerscène uit Der Untergang. Iron Sky zit vol met dit soort van popcultuurverwijzingen.

Toch tapt de film, met wisselend succes, ook uit andere humorvaatjes. Er zit best wat slapstick in de film en met op de korrel nemen van de de huidige Amerikaanse en wereldpolitiek, wordt ook het satirisch veld bespeeld. Toch hoopten we stiekem dat alles net een beetje stouter en politiek incorrecter was. Bovendien is er een dipje merkbaar in het verhaal wanneer we terug op Aarde zijn. Al snel wil je als kijker terug de ruimte in, waar een indrukwekkend gevecht op het punt staat zich te ontplooien.

Iron Sky is een volbloed B-film die zichzelf nooit serieus neemt en hierdoor sterk overeind weet te blijven

De speciale effecten van deze ruimtescènes zijn bijzonder goed, ondanks een budget van slechts 7,5 miljoen dollar. Los van enkele knipoogjes naar de B-films, hoeven de effecten op geen enkel moment onder te doen voor die van een Hollywoodproductie. Verder is de muziek van de Sloveense avant-garde groep Laibach het vermelden waard. Zij mengen een typische sfeerscheppende filmscore met volksliederen en enkele bombastische, theatrale muziekstukken. Hier klinken de echo’s van de Emperial March uit Star Wars of Navras van The Matrix soms net iets teveel door. Toch is de hele soundtrack zeer passend voor de film. De beste muzikale momenten zijn echter wanneer Laibach zijn typische industriële muziek tentoonstelt, zoals de klassieker B Mashina.

Iron Sky is een volbloed B-film die zichzelf nooit serieus neemt en hierdoor sterk overeind weet te blijven. Dankzij enkele knappe scènes en de attitude van de film vergeet je de terkortkomingen uiteindelijk al snel en het doelpubliek van de film zal hem zeker weten te smaken.

Jeroen Van Rossem Helemaal (niet) akkoord? Lees de