Hero

Crouching Tiger, Hidden Dragon stond op vijf in de K.U.T- top-tien van 2000. Hoewel we doorheen de jaren bepaald strenger zijn geworden, is het helemaal niet onmogelijk dat een subliem gestileerde actieprent als Hero dat huzarenstuk herhaalt... of overtreft. Deze prent over de moordpogingen op een Chinese heerser in de derde eeuw v.c., is namelijk nog stukken beter. Dat komt in niet geringe mate door een productioneel dream team van formaat. Yimou, zeer geprezen voor intimistische pareltjes als Raise the Red Lantern, Ju Dou of Not One Less, wierp alle remmen los. Van ?CTHD? nam hij de knappe actrice Zhang Ziyi en vooral de geniale componist Dun Tan (goed voor een Oscar én een componistenprijs in Gent) over. Hij engageerde super-chef camera Christopher Doyle, befaamd om Rabbit-Proof Fence en Gus van Sant?s Psycho maar vooral ook om de sublieme stilering van Kar-Wai Wongs Chung King Express en In the Mood for Love. Voeg daar nog een art direction aan toe die voor duizelingwekkende decors zorgt en het resultaat is wéér eens een bewijs dat een zekere strekking in de Aziatische cinema springlevend en visueel geniaal is.

Uit laatstgenoemde prent herkennen we acteurs Leung en Cheung, die hier als stoïcijns ontploffende krijgers ?Gebroken Zwaard? en ?Vliegende Sneeuw? een heel andere liefdesaffaire beleven. Als subplot in dit episch, poëtisch martial arts-drama is die uiteraard minder subtiel dan wat Kar-Wai ervan maakte, maar hij bezweert en is enigmatisch in beeld gezet. Dat zijn ook de onmoetingen tussen ?Nameless? (een goed gecaste Jet Li die de actierol van zijn leven neerzet) en de koning van het Qin-rijk.

Die laatste wordt continu bedreigd door moordenaars als de genoemde geliefden. Nameless wordt tijdens een stoffige koetsrit door een troep ruiters met witte pluimen en zwarte vlaggen tot bij de ?King of Qin? gebracht. De hele hofhouding (een troep mensen van werkelijk geschifte grootte) kijkt toe terwijl de krijger de vele trappen bestijgt die hem naar het prachtig gedecoreerde heiligdom leiden. Eens de keizer bereikt, verhaalt hij die zijn gevechten met ondermeer Gebroken Zwaard en Vliegende Sneeuw. Die gevechten zijn adembenemend. Luchtbaletten boven okergeel getinte wouden, kurkdroog geluid als een kung fu-beweging resulteert in een stamp op iemands gelaat, plotse closes van door plassen klievende laarzen ?of van de waterdruppels die vertraagd opspringen als twee in blauwgrijze gewaden gehulde krijgers elkaar over een meer achtervolgen.

De verschillende (versies van de) avonturen die via het gesprek worden getoond, baden in aparte kleurenpaletten. Daarbij is voor de ?mentale gevechten?, waarbij twee krijgers elkaar aankijken, een muzikant voortspeelt en ze elkaar in hun geest bekampen, een grijs gesatureerd zwart-wit gereserveerd. Eén voorbeeldje nog, voor ons pièce de résistance maar zo kan u er zelf ook nog wel een twintigtal gaan ontdekken: als een kalligrafenschool door het enorme Qin-leger wordt belaagd, zoeft een pijlenregen van nooit eerder geziene dikte en omvang het roodbruine gebouw binnen. De oude Aziatische meester sommeert zijn discipelen zich terug aan het werk te zetten. De camera volgt middenin de massa klievende projectielen. De tekenkunstenaars worden één voor één, schilderend doorboord. De rest werkt voort, terwijl Nameless en Vliegende Sneeuw als Benjamins buiten tegenover de massa boogschutters in ijzeren uniformen staan. En winnen. Het zou voor het dertigste Internationale Filmfestival van Gent hoegenaamd niet misplaatst zijn, na het menselijke ?Man without a past? een bekroning toe te kennen aan het heroïsche ?Hero?. Hopen op Jeanne Moreau.

Jan Sulmont Helemaal (niet) akkoord? Lees de