Heist
Genre: Misdaad
| Duur: 1u51 | Release: 23 Januari 2002 | Land: | Regie: David Mamet | Cast: Gene Hackman, Danny DeVito, Delroy Lindo
David Mamet.. om eerlijk te zijn heb ik nooit volledig begrepen waarom hij zo'n schare fans heeft. Ok, hij heeft prachtige films gemaakt zoals The Winslow Boy of House of Games, langs de andere kant 'verraste' hij ons onlangs met State and Main en schreef hij mee aan het scenario van Hannibal. Ik begrijp dus niet waarom iedereen opeens overtuigd schijnt te zijn dat 'De Nieuwste Mamet' wel een pareltje móet zijn..
Maar soit.. Heist - of overval - gaat over de sympathieke Joe Moore, een op leeftijd gekomen professionele overvaller. Helaas voor hem wordt hij tijdens een klus onverwachts gefilmd zonder masker.. hij is dus letterlijk ontmaskerd en doet er best aan om enkele decennia in een niet nader vermeld Zuid-Amerikaans land te verblijven. Nu.. hij heeft geld genoeg, een spliksplinternieuwe boot en dito vrouw, pensioen klinkt dus helemaal niet zo vreselijk. Er is echter één probleem: zijn heler, Bergman (Danny DeVito), weigert te betalen totdat Joe een aller, allerlaatste klus opknapt. (waar hebben we dat nog gehoord, bij Sexy Beast misschien ?)
Joe weigert aanvankelijk.. genoeg is genoeg, maar zwikt uiteindelijk dan toch onder de druk van zijn medecriminelen. Het is dan ook de overval aller tijden : een groot goudtransport naar Zwisterland overvallen terwijl het in een vliegtuig wordt overgeladen. Een relatief eitje voor deze oude rotten, jammer dat ze de heethoofd en groentje Jimmy Silk (het neefje van Bergman) dienen mee te nemen. Maar laat dat hen niet in de weg staan..
Heist heeft hetzelfde probleem als zo vele thrillers van de 'nieuwe generatie' wiens enige doel het schijnt te zijn het publiek op een verkeerd been te brengen. Denk aan Along Came a Spider of Valentine. Nu is daar op zich geen bezwaar tegen, integendeel.. het kan net clichédoorbrekend werken. Het wordt wél storend wanneer de dames en heren regisseurs tijdens hun lustige in-de-war-brenging vergeten ondertussen een samenhangend verhaal te brengen dat nog een schijn van geloofwaardigheid bevat. Hier faalt Heist helaas volledig in. Mijnheer Moore is zo vreselijk ervaren, intelligent en - het kan niet anders - helderziend, dat wat er ook voor onvoorziene omstandigheden gebeuren, hij het toch voorzien heeft en hij het in zijn voordeel kan ombuigen.
Deze krampachtige zoektocht naar onvoorspelbaarheid zorgt er net voor dat de film vreselijk voorspelbaar wordt. Aangezien bijna alle gebeurtenissen zich afspelen rond Joe Moore en je na een tijdje doorhebt dat hij tóch alles weet en tóch steeds als overwinnaar naar boven komt, dan heb je niet veel spanning meer over. Deze idiote manier van vertellen doet waarschijnlijk nog het meeste denken aan die gewelddadige manga tekenfilmpjes op VT4 na schooltijd, daar wint de held ook iedere keer, wat voor vreselijk monster hij ditmaal dient te bestrijden.
Neen, mijnheer Mamet heeft er wat mij betreft nog steeds geen onvoorwaardelijke fan bij. Dat hij eerst leert een scenario te schrijven en entre-temps ook eens leert actie-scenes te filmen die niet 30 jaar oud lijken.