Fight Club

"The first rule of Fight Club is : you do not talk about Fight Club. The second rule of Fight Club is : you do NOT TALK about Fight Club."
Dit is zowat de tagline van de film en nestelt ons al meteen in het onderwereldje van de vechtclubs waarvan Tyler Durden (Brad Pitt) en De Verteller (Edward Norton) de founding fathers zijn. Maar laten we eerst full-speed rewinden naar het begin van de film.

De Verteller verkeert immers in een uiterst angstaanjagende situatie : een shotgun dreigt zijn brains tegen het behangpapier te plamuren. Dus is het eventjes tijd voor te bezinnen en voor een flashback. Ondertussen zijn we echter getuige geweest van een verbluffende reeks camera-moves en onvoorstelbare duikel- en springshots. Een leuke binnenkomer dus en daar blijft het gelukkig niet bij.

De regisseur die voor dit spektakelstukje zorgt is geen onbekende en hij heeft reeds naam gemaakt met enkele fraaie films. Zijn naam is David Fincher. Deze knaap gaf ons talloze slaaploze nachten met Se7en, ontdekte een nieuw soort macaber spelletje in The Game en bracht ons Sigourney Weaver in een derde deel van Alien. Fincher heeft een zeer aparte en donkere stijl van regisseren en dompelt ons onder in de grauwe en donkere wereld waar we eigenlijk in zouden leven. Ook Fight Club heeft natuurlijk die Fincher-touch en net zoals in zijn vorige films, The Game (Penn, Douglas) en Se7en (Paltrow, Pitt en Freeman) bestaat de cast uit enkele supersterren (Pitt, Norton en Helena Bonham Carter).

De film beslaat bijna volledig een flashback van De Verteller die ons laat zien hoe zijn luxeleventje eruit zag vóór en ná de ontmoeting met Tyler Durden. De Verteller is echt een prototype van de hedendaagse moderne man. Hij besteedt zijn waardevolle tijd met het aanschaffen van waardeloze spullen zoals designkledij, luxe-auto's, ikea-meubels, cappuccinomachines, enz. Heden ten dage viert het consumerisme hoogtij en hebben we dan ook te maken met een leger aan meaningless people. Maar plots deukt ene zeepverkopende Tyler Durden op in de slaapkamerdeur van De Verteller en probeert hem wakker te schudden uit zijn droom om hem zo terug te laten keren naar zijn nachtmerrie.

"We are a generation raised by women. I'm wondering if another woman is the answer."

Durden overstelpt ons met catchy-zinnen, zoals 'Our generation has had no Great Depression, no Great War. Our war is spiritual. Our depression is our lives.' of misschien nog één met een groter consumptiegehalte 'We are a generation raised by women. I'm wondering if another woman is the answer.'
De Verteller trekt in bij Durden en even later staan ze aan de wieg van de eerste Fight Club. In een razend tempo blijken de fights in de smaak te vallen van het plaatselijk volkje en ontstaat er een heuse anarchistische en extremistische organisatie met totalitaire trekjes. In deze stoere mannenwereld verschijnt er welgeteld één vrouw, Marla Singer (Bonham).

Gedurende heel de film, die gebaseerd is op een boek van Chuck Palahniuk, blijft de kijker stevig in zijn prachtige en zachte cinemastoel gedrukt en kan hij via het dolby surround systeem (THX) genieten van de bonkende beats van The Dust Brothers. De film heeft misschien wel enkele mindere momentjes, maar de kijker wordt ook getrakteerd op een aantal sublieme camerashots. Posterboy Pitt en Norton laten zich van hun beste kant zien en Bonham is toch wel een verrassende verschijning in deze prent.
Dus, sit back, relax and enjoy.

Sven Van Beirs Helemaal (niet) akkoord? Lees de