District!

Genre: Komedie | Duur: 1u17 | Release: 1 Januari 2005 | Land: Hongarije | Regie: Áron Gauder | Cast: L.L. Junior, László Szacsvay, Gyözö Szabó, Csaba Pindroch, Gábor Csöre

Mocht Spike Lee ooit achter een tekentafel schuiven en een animatiejoint rollen, durven wij onze handen ervoor verwedden dat het resultaat er ongeveer zou uitzien als The District. Het district in kwestie is een cultureel wespennest waar Hongaren, Italianen en zigeuners al enige tijd op gespannen voet leven. Richie, het jongste lid van de Spaans-Mexicaanse Lacatos-clan neemt geen aanstoot aan de rassenrellen en laat zijn oog vallen op de dochter van de Csorba-familie. In het aanschijn van hun ouders vete, groeien de twee adolescenten naar elkaar toe. Samen met hun vrienden reist het tweetal terug in de tijd om verborgen oliereserves bloot te leggen om zo de scepter te zwaaien in de wijk.



Al van in de begingeneriek wordt duidelijk dat The District een animatiefilm voer voor kleine koters is. Rondborstige prostituees tippelen langs gure straten, criminele agenten laten zich aldoor omkopen en er durft wel eens een vuil woord vallen. Maar het fijne is dat tegen de obscure achtergrond, zich een intens liefdesverhaal ontplooit (opnieuw een variatie op het Romeo and Juliet-thema, maar ditmaal eentje met een aardig ondeugende schwung) . Áron Gauder maakt voor zijn eersteling als animator gebruik van een gloednieuwe animatietechniek (de lichamen van de personages werden getekend, voor de hoofden werd een van de 360 pasfoto?s die men van elke acteur trok, gebruikt), wat een hele hoop aardige plaatjes oplevert.



The District is echter een film die interessanter is om zijn vorm dan om zijn inhoud. De rauwe sfeerschets (let vooral op de meticuleuze opsmuk van de achtergrond of de rekwisieten) is een streling voor het oog, maar wanneer de tieners terug in de tijd reizen, loopt het ritme een beetje spaak. Buiten de knap gevonden knipoog (een mammoet die zich aan de fameuze 360° cirkelbeweging uit de Matrix waagt), gaat de film een beetje slabakken en is het een anderhalf uur meer van hetzelfde. Dit zou een meesterlijke kortfilm geweest zijn, maar voor een langspeler is een schouderophalend glimlachje een verdiende beloning. Maar toch, Hongarije bewijst meer in zijn mars te hebben dan Goulash met zuurkool!