Das Herz ist ein dunkler Wald

Genre: Drama | Duur: 1u30 | 2007 | Release: 1 Januari 2008 | Land: Duitsland | Regie: Nicolette Krebitz | Cast: Nina Hoss, Devid Striesow, Franziska Petri

Nicolette Krebitz haar debuut is een overweldigende achtbaan van theater, film en muziek. Ze staat achter de camera met een portie zelfzekerheid die je maar zelden aantreft bij een debutante. Das Herz ist ein dunkler Wald is een staaltje postmodernistische cinema om u tegen te zeggen.

In het kort gaat de film over een huismoeder, Marie (Nina Hoss), die ontdekt dat haar man een tweede leven leidt, inclusief een tweede gezin. De ontdekking van dat parallelle bestaan zorgt ervoor dat Marie zich ontpopt tot een 21e-eeuwse Medea.

De film begint braaf en traditioneel, met vaste camera's en klassieke Hollywoodmontage. Van zodra Marie het geheim van haar man te weten komt, kom je als kijker terecht in een bevreemdend universum. De vertelstrategie verandert ook: Marie en haar man Thomas (Devid Striesow) staan op een bühne en spelen hun leven. Ze maken van zichzelf een personage, dat een rol speelt in hun leven. Dat dat leven als een schouwspel afgebeeld wordt, verhoogt het theatrale gehalte.

En daar stopt het niet: er wordt lustig op los geciteerd. Het grote, ietwat vreemde, feest is een mooie referentie aan Kubricks Eyes Wide Shut, maar overtreft in zijn bizar zijn. Ook tijdens dat feest wordt het Medea-thema geëxpliciteerd: op TV is immers de grote Maria Callas te zien als Medea. Ook de muziekscène op datzelfde feestje is een mooie mix van tijdsvlakken.

Jammer dat de film in het begin zo duidelijk liet merken dat het een productie van X-filme is. Visuele gadgets en split screens zwaaiden eerst de plak - Tom Tykwer is producent - , maar Krebitz herpakte zich snel. Die stijlbreuk tastte aanvankelijk de geloofwaardigheid aan, maar karakteracteurs als Hoss en Striesow maken veel goed. En uiteindelijk is de gevarieerde, zichzelf continu wijzigende stijl een sterkte.

Das Herz ist ein dunkler Wald is een voltreffer van formaat. De gelaagdheid en de veranderlijkheid van de personages, de ronduit absurdistische sfeer en de cameloenbeeldvoering is betoverend. Klasse.