Blood Simple
Genre: Zwarte Humor/thriller
| Duur: 1u35 | Release: 2 Augustus 2000 | Land: VS | Regie: Joel Coen | Cast: Frances McDormand, Dan Hedaya, John Getz, M. Emmet Walsh
"Traagheid is een kunst." Dat motto moeten de geniale Coen-broertjes in gedachten hebben gehad tijdens het draaien van Blood Simple, hun okselfris geschoren filmdebuut. Zestien jaar later brengt Canal Plus de film opnieuw uit. En het dient gezegd: Blood Simple mag gerust naast Raising Arizona, Barton Fink, Fargo en The Big Lebowski staan. Alleen het tempo is anders dan hun latere films. Trager, oftewel: hoe een slakkegang tot de laatste minuut kan blijven spannen.
Een bareigenaar vermoedt dat zijn vrouw vreemdgaat. Een vunzige prive-detective bevestigt zijn bange vermoedens. In volledige razernij vraagt hij de detective om de minnaar van zijn vrouw te vermoorden. Mister private eye vermoordt wel degelijk iemand: alleen is het zijn eigen opdrachtgever. Take the money and run? Zoiets. Maar: de bareigenaar is niet helemaal dood. Wanneer de minnaar hem wil begraven komt hij voor onaangename verrassingingen te staan.
Ondertussen liet de detective een cruciaal bewijsstuk op de plek van de misdaad rondslingeren. Hij is nu vastbesloten ook de vrouw te vermoorden...
Klinkt ingewikkeld? Bedenk wel dat deze synopsis letterlijk heel het verhaal vormt. Joel en Ethan Coen gaan hier volledig voor de personages. Drie mannen en een vrouw, that's it. Vooral Frances Mc Dormand (de zwangere politieagente uit 'Fargo') verrast als het intelligente blondje waarvoor gemoord wordt. Ook de drie mannelijke protagonisten acteren ijzersterk.
In twee sequenties overstijgt het verhaal zichzelf; mixen de Coens spanning, gitzwarte humor en surrealisme tot de coctail die hun handelsmerk vormt. Wanneer de minnaar in de auto ontdekt dat de bareigenaar nog leeft en de beide mannen elkaar proberen te vermoorden, schiet je onwillekeurig in de lach. Idem dito met de adembenemende eindsequentie, wanneer Frances McDormand een mes in de hand van de detective plant, waarna hij wanhopig de muur waarachter ze zich verborgen houdt, doorzeeft.
Conclusie? Traagheid is een kunst die de Coen-broeders in de vingers hebben. Filmen ook. Aanrader voor op regenachtige dagen. En euh, don't try this at home...