Blood Red

Paul Nashy is een veteraan, die als horroracteur talloze keren Spaanse weerwolven heeft neergezet. Hier speelt hij, toepasselijk, Pablo Thevenet, een theaterveteraan die geen Shakespeare- of Dante-rollen meer krijgt aangeboden. De man is blut en wordt geëngageerd door een diabolische nachtclub, waar hij als een soort levend standbeeld de deur bewaakt. Elke dag zet hij een andere historische moordenaar neer, zoals Rasputin, Jack The Ripper of Blauwbaard ?cool in beeld gezet trouwens, die laatste.

Thevenet is verbitterd en begint de jonge, leeghoofdige televisievedetten die zijn carrière hebben gefnuikt af te slachten. Wonderlijk genoeg komt de politie hem nooit op het spoor. Maar dat is geen toeval: Thevenet vergat de kleine lettertjes te lezen in het contract dat hij tekende met de chef van de boîte. Hij verdient schatten, maar heeft op Faustiaanse wijze ook zijn ziel verkocht. Mettertijd levert het hem een job als regisseur van snuff movies op. De scènes op die set zijn bij momenten bepaald weerzinwekkend en Naschy?s tronie wordt steeds satanischer, maar echt scary wordt het zelden.

?Blood Red? heeft een rare opbouw, die wat lijkt op een kwade droom. Imponeren doet de film door de continu inventieve en soms echt indrukwekkende overgangen in de montage. Als Thevenet bijvoorbeeld ergens wegwandelt, sleurt zijn morfologie een zwarte schaduw achter zich aan die het hele scherm gaat bedekken. En een seksscène met een duivelsdochter wordt omzwachteld door champagneschuim. Puik!

Jan Sulmont Helemaal (niet) akkoord? Lees de