Atanarjuat - The Fast Runner

Genre: Drama | Duur: 2u52 | Release: 21 Mei 2002 | Land: Canada | Regie: Zacharias Kunuk | Cast: Peter Henry Arnatsiaq, Madeline Ivalu

De film met de onuitspreekbare titel (en geloof me, zelfs al slaagt u erin dit uit te spreken trekt dit nog totaal niet op de correcte uitspraak) is op meerdere punten een unicum. Om te beginnen is dit de eerste film die volledig in het Inuit gesproken is, een taal die enkel nog door de eskimo's op Ijsland (meteen het tweede speciale aan de film) wordt gebruikt. Ook de film zelf is niet alledaags: het is een fictief verhaal verteld in documentaire stijl, en hier bedoelen we niet mee dat het met schokkende camera's en zo gebeurt.



Het verhaal gaat over een kleine Inuitgemeenschap die in peis en vree leeft totdat een mysterieuze sjamaan zich komt vestigen bij de nomades. Door deze verstoring van het 'evenwicht' stijgen al snel de spanningen binnen de groep. Vooral de broers Amaqjuag, de sterke, en de populaire en intelligente Atanarjuat, de snelle, worden geviseerd door Oki die jaloers is op hen. Wanneer Atanarjuat dan ook nog de vrouw steelt die hem beloofd was, is het hek van de dam, hij plant een moordaanslag op de broers maar Atanarjuat overleeft door in zijn nakie in de ijsvlaktes te vluchten.



Atanarjuat heeft de Grote Prijs van de Vlaamse Gemeenschap gewonnen, en eigenlijk verbaast dat nauwelijks. Niet dat de film geweldig zou zijn, want dat is hij niet. Maar tja.. ten eerste is het altijd wel sympathiek een etnische film te laten winnen, ten tweede is dit inderdaad nu wel een film die anders NOOIT in de zalen zou komen en ten derde is de manier van filmen inderdaad toch wel bijzonder. Heel stilistisch, verzorgd en doordacht brengt de regisseur het prachtige Ijslandse landschap in beeld en weet zeer handig de moraal, gebruiken, mooie en lelijkere kanten van een Inuït-gemeenschap te schetsen. Daarbij leer je nog iets bij: zie bv. hoe men nu eigenlijk een iglo bouwt (niks aan), hoe je een huid prepareert of een zeehond (euhh.. denk ik, kan ook een grote harige vis of zo zijn) vangt.



Atanarjuat is dan ook helemaal geen slechte film, integendeel. Hij is meeslepend, best wel spannend, zeker ontroerend, leerzaam en de landschappen zijn gewoonweg prachtig, toch is bijna 3 uur ondergedompeld zijn in ijsvlaktes net iets te veel van het goede.