Altiplano
Genre: Drama
| Duur: 1u48 | 2009 | Release: 25 November 2009 | Land: Duitsland, België, Nederland | Regie: Jessica Woodworth, Peter Brosens | Cast: Jasmin Tabatabai, Magaly Solier, Olivier Gourmet
Peter Brosens die samen met zijn partner Jessica Woodworth voor de regie van Altiplano tekende, raadt aan om de film te bekijken zoals je luistert naar muziek: laat je gewoon meenemen op een visuele trip. Na het bekroonde Khadak uit 2006, dat in Mongolië werd gedraaid waar ze 13 jaar verbleven, neemt het koppel ons nu mee naar de hoogvlakte van Peru. Het is geen film over, maar mét Peru. Dit is ervaringscinema waarbij traditie en verloedering net zoal in Khadak een hoofdrol spelen. De lokale bevolking van een dorpje in Zuid-Peru werd intens betrokken bij de productie.
Twee verhaallijnen worden verweven maar het dorp op de Peruviaanse hoogvlakte staat centraal. Het geheel is gebaseerd op waargebeurde feiten. Via een processie ter ere van de maagd Maria wordt men op de tonen van Arabische muziek meteen meegenomen naar de authentieke waarden van de gemeenschap in Turubamba. De inwoners van het dorp hebben erg te lijden onder de kwikverontreiniging die het gevolg is van de mijnexploitatie in de regio. Duizeligheid, hoofdpijn, neusbloedingen en staar veranderen het leven van de gemeenschap ingrijpend. Dat krijgen we mee aan de hand van het verhaal van Saturnia, de beschermster van het Mariabeeld dat door het dorp wordt gedragen.
Het verhaal van een Belgische oogarts die in de buurt oogoperaties uitvoert is evenmin fantasie. In de film heet hij Max . Zijn Iraanse vrouw Grace gaf net voor zijn vertrek naar Peru de brui aan haar carrière als oorlogsfotografe nadat haar Iraakse gids voor haar ogen geëxecuteerd werd. Deze achtergrondinformatie krijgt eveneens een plaats in Altiplano omdat de verwerking van haar trauma fysiek en vooral gevoelsmatig wordt verbonden met het lot van een meisje uit Turubamba.
Een rijke en spirituele ervaring
De kleurrijke rituelen en de leefwereld van het dorp en het natuurschoon van de Peruviaanse hoogvlakte zijn op superieure wijze in beeld gebracht op de universele tonen van onder meer Arabische, Armeense en Poolse muziek naast opera. Natuurlijke lichtinval werd zorgvuldig gezocht. Rotsformaties, sneeuwtoppen, water en wolken nemen sprookjesachtige vormen aan. Donkere momenten werden van zwart-witte beelden voorzien. Altiplano lijkt elementen te bevatten die doen denken aan de fotografie, de videokunst en zelfs de performance maar dan uit het leven gegrepen.
Zoals Brosens het zelf stelt: 'Peru is meer dan lama's, poncho's en panfluiten.' Zelfs al voor zijn verblijf in Mongolië werkte Brosens in Zuid-Amerika waar hij onder meer het gegeven van zelfmoord als protestvorm ontdekte. Dit vormde een van de bouwstenen van deze film naast omgaan met trauma?s veroorzaakt door een verlies. Gedurende een anderhalf jaar werkten ze aan hun artificiële realiteit in een dorpje in Zuid-Peru waar de gemeenschap echt leeft zoals in de film. Zet u schrap voor een bijzonder rijke spirituele en visuele ervaring die een humane boodschap draagt.
Vera Bras Helemaal (niet) akkoord? Lees de